Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juni 2025
De doodsbleeke Lodewijk snikt als een kind, terwijl zijn roodgeschreide oogen aanhoudend naar zijn ouders kijken, zich voortbewegend onder de nog immer aangroeiende menigte. En naast Lodewijk's vader, den stevig-gedrongen, breedgeschouderden Antonie Hantelman, stapt de reuzengestalte van Toon Janssen.
Wel dern, woar zu'j noar toe? a'j nou moar niet te gruts bint om bij ons in huus te blieven. Zesduuzend gulden!" En vrouw Janssen bekeek de pampierkens nog 's stuk veur stuk. Na lang praten en nog eens praten, werd er eindelijk besloten, om den verzegelden brief, dien Marie nu te voorschijn had gehaald, te openen.
Uit de kraan der groote kan vloeit driftig het bruine vocht in de kopjes: half koffie, half room. Of er al genooid wordt, waarlijk men kan niets, of althans maar zeer weinig gebruiken. Zelfs Janssen gelooft dat 't nog wat vroeg is, umdat ie hoast niks geen trek het. Nu was 't oogenblik daar om eens 't een en ander van Holland te vernemen.
En B., zie je, ik ben er geboren, 't was pa's eerste gemeente, en ik heb er nog zwak voor." Onder het zeil der stoomboot werd de zaak verder bepraat. Na in Arnhems omstreken de "mooie partijen" te hebben bezichtigd, zou men neef Janssen te B. een bezoek brengen. Mijnheer schreef, het volgende briefje, dat bij aankomst te Arnhem terstond op de post zou besteld worden: Zeer Geachte Heer en Neef!
Janssen nam het pijpje uit den mond, drukte de pet voor de oogen en vrouw Janssen gaf haar oudsten telg een duw, met een dreigenden wenk, om de oogen dicht te doen. Men bad. Peter bad ernstig met een dankbaar hart. Willem, zijn buurman, had zulk heerlijk avondeten niet voor zijne vrouw en kinderen.
"Allemoal gekheid!"-roept Janssen, "a'j 'en stuk vlei.... vleesch op de vurk hebt, dan zu'j wel bieten: en lus je't niet, óók goed, de jongens weten er weg mee. Toe Kee, loop is noar de keuken, en zie of ze de eerdappels hoast goar hebben." Kee had al lang naar de keuken gewild, en loopt.
"Hebben ze nog al schik met de menisters tegenwoordig?" vraagt Janssen. "Is 't woar dat ze zooveul muujte hebben um dubbeltjes van de Koamers te kriegen?
Peter kwam binnen: hij was naar stad geweest; lei een pak op de tafel, en sprak: "Dèr vrouw, doar hei'j nou 'en nei kleed veur de wieg; as Mie 't moar neêjen wil dan ku'j 't ding in 'en ummezien verdig hebben." "Best jong!" zei vrouw Janssen: "doar hei'j goed oangedoan.
"Och, wil u maar liever mee naar de huiskamer gaan?" zegt de dame haastig, terwijl zij ijlings opstaat: "Ik heb.... we zullen.... we drinken daar koffie weet u." Janssen begrijpt niet juist waarom hij al zoo aanstonds weder verhuizen moet.
Janssen nam het pijpje uit den mond, drukte de pet voor de oogen, en vrouw Janssen gaf haar oudsten telg een duw met een dreigenden wenk om de oogen dicht te doen. Men bad Peter bad ernstig met een dankbaar hart; Willem, zijn buurman, had zeker zulk heerlijk avondeten niet voor zijne vrouw en kinderen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek