Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
En al was zij geërgerd over Etienne's pleitredenen voor Eline, zij gevoelde zich zonder hem, nu hij op de Horze logeerde, wat eenzaam in het groote huis te midden van het gewoel der Van Rijsseltjes en het geblaf van Hector, waartusschen dikke juffrouw Frantzen zich met wanhopige pogingen roerde om den vrede te herwinnen.
Toen een postzegel op eene enveloppe en het adres: Den Hoog Welgeboren Heer den Heere O. Baron Van Erlevoort ter Horze, Lange Voorhout. Den Haag. Daarop las zij den brief over. Hare smart verlevendigde zich dadelijk bij de lezing dier wreede woorden, en nu zij slechts den brief had in te sluiten, aarzelde zij nog ... Wilde zij dan haar Otto verliezen, of... of wilde zij het eigenlijk niet?
Ook Mathilde ging gaarne naar de Horze en zij had geen bezwaar gemaakt Tine en Jo een paar maanden vóor de vacantie van school te nemen; zij zou ze, als vroeger, weêr zelve kunnen leeren en zij genoot met een heimelijk genoegen bij dat denkbeeld.
Zij vroeg Eline, hoe het gekomen was, en Eline vertelde het: zij hadden eenvoudig zitten praten, en toen was hij in eens opgestaan en zóo neêrgevallen... ze was zoo geschrikt... Zou hij dood zijn? vroeg zij trillend. Wel neen.... het is alleen een flauwte; hij heeft het nog eens gehad, toen je op de Horze was. Nog eens? vroeg Eline met open mond.
Freddy beloofde het. Juffrouw Frantzen was beneden gekomen en met haar hulp bracht Mathilde het lastige viertal, dat met veel drukte de spuit had opgeborgen, naar boven. Morgenochtend zouden zij allen naar de Horze vertrekken, om er den geheelen zomer door te brengen.
En nu Eline terug was, stralende in haar frisch geluk, dat een geur van landelijkheid door Betsy's peluche salons verspreidde, nu Eline opgewekt duizend verhalen deed over de Horze, over Théodore en Truus en de kinderen, over de Howards en de Van Rijsseltjes, zag Betsy in, dat mevrouw Van Raat gelijk had gehad, dat Eline de bekoring van haar huis was.
Daar steeg zij af, bond den bles aan een jongen beuk, en daalde, haar sleep over den arm, in de groote kom van zand, die men op de Horze algemeen den Witten Kuil noemde. Het zand korrelde af onder haar tred; blokken zand vielen naar beneden en lieten een roodachtige kleilaag, waardoor de wortels der boomen heendrongen, zichtbaar.
Het domein, waar hij nu als rentmeester benoemd was, was dicht bij Elzen gelegen, en hij zou vaak een uitstapje naar de Horze kunnen maken. Mevrouw Van Erlevoort troostte zich met de gedachte, dat hij zich niet geheel en al zou terug trekken in een doodsche afzondering. Dicht bij het blijmoedige leven op de Horze zou hij zichzelven weder kunnen worden, en geheel zijne smart van zich kunnen werpen.
Je begrijpt en zij dwong zich Eline vriendelijk aan te zien je begrijpt, hoe mama te moede is: naar Zwolle reizen, daar komt ze nu eenmaal nooit toe, en vóor den 20sten uit Den Haag te gaan terwijl Howard en Cathérine komen, dat kan natuurlijk niet.... Maar Howard gaat immers later ook naar de Horze? vroeg Otto,
Hij wilde vertrekken, maar zij nam zijn hoofd tusschen hare handen en zoende hem. Je bent een beste jongen, dat je naar de Horze gaat. Wat zal mama blij zijn! En Théodore, vooral als hij hoort waarom je meêgaat! sprak zij vriendelijk. Hij was recht vroolijk, dat zij verzoend waren, en zij hoorde hem weldra, fluitende, de treden der trap afspringen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek