Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juli 2025
«Ja,» voegde de Sultan er bij, «je zult onze dochter Maandag hebben.» Want zij zeiden «je» tegen hem, omdat hij metterhaast tot de familie zou behooren. De bruiloft werd bepaald en de geheele stad den avond te voren geïllumineerd. Beschuit en krakelingen werden er onder het volk uitgestrooid; de straatjongens stonden op hun teenen, riepen «Hoera!» en floten op hun vingers.
DE HEELE SCHARE. Leve consul Bernick! Leve de steunpilaren der maatschappij! Hoera, hoera, hoera! LONA. Mijn gelukwenschen, Karsten! Mijne medeburgers,... bij monde van uw woordvoerder werd er gezegd dat wij heden staan aan den vooravond van een nieuw tijdperk,... en ik hoop dat die verwachting verwezenlijkt zal worden.
Maar hun stemmen bibberden zoo op den stootenden wagen, dat ze gauw moe werden. Daar gingen ze voorbij het huis van meneer Veenhof. »Hoera, hoera!« riep »dubbele twee.« »Veel plezier,« hoorden ze meneer en mevrouw roepen. Daar stonden de kleine huisjes, waarin Klaas en Kee woonden. »Hoera, hoera!« klonk het opnieuw.
Hij liet slechts twee mannen achter om de poort te bewaken, stelde zijne troepen op, en zij verlieten Alcocer in gesloten rijen en in volkomen slagorde. En hier moeten wij weder het woord laten aan den dichter. Hoera! daar rijdt de woeste Moor, en zwaait het kromme zwaard, Hoor 't schetterend trompetgeschal en 't dreunen van de aard!
De stroom ging steeds voort, om een hoek of een gat te vinden, van waaruit men zijn kreten de lucht in kon stooten en den moordenaar, al was het maar voor een oogenblik, te zien kon krijgen. »Ze hebben hem!« riep een man op de dichtstbijzijnde brug. »Hoera!« Zooveel mutsen en hoeden werden in de hoogte geworpen dat de menigte door de ontbloote hoofden lichter scheen dan te voren.
JOHAN. Hoera, Lona, ze gaat met ons mee! MEVR. BERNICK. Maar, Johan,... wat een onbezonnenheid...! R
En een andere jongen droogde Jo's hoed wat af. Daar kwam meester aan. »Kan ook een van de meisjes haar schort missen?« »Ik wel, meester,« riepen tien stemmen. »O, Nel is er immers bij. Geef jij me jou schort maar!« Nel deed het en meester verdween opnieuw in het groene kleedkamertje. »Daar komen we aan,« riep hij na een poosje. »Hoera!« riep een jongen. »Hoera!« schreeuwden alle kinderen hem na.
Zijn gelaat was verouderd en zag er lijdend uit, maar scheen echter als uit steen gehouwen. Hij ging naar het plateforme van den wagen, liet zwijgend zijn moeder voorbijgaan en verdween in de wagenafdeeling. Op het perron werd het roepen der menigte gehoord: "God behoede den czaar! Hoera en Jivo!"
Hij zwaaide met zijn muts en riep hoera, toen hij 't eerste dennenbosch zag, en op dezelfde manier begroette hij de eerste grijze kolonistenhuizen, de eerste geit, de eerste kat, de eerste kip. Hij vloog over prachtige watervallen, en rechts zag hij mooie rotsen, maar aan zooiets was hij zoo gewend, dat hij haast niet de moeite nam er naar te kijken.
Daar ontbloot Reinard Jansen het hoofd, wuift met den hoed en roept met machtige stem: »Zoo moge het al de vijanden van ons volk vergaan! Hoera! Leve onze Republiek!" En al de aanwezigen stemmen in met dien kreet; zelfs Reinard Jansen's heldenzoon kan het niet uithouden in zijn ruststoel, en de oude ruiten rammelen in hun sponningen: »Hoera! Leve de Zuid-Afrikaansche Republiek!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek