Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 mei 2025
»Neen, zeker niet, daar het loterijbriefje van Ole Kamp zich thans in handen van dien ellendeling, dien Sandgoïst bevindt. Het gaan naar Christiania is dus overbodig." »Het was de wil van Ole Kamp!" antwoordde Sylvius Hog, »en diens wil moet geëerbiedigd worden." »Daar is wel iets van aan." »Niet iets, maar dat behoort de geheele beweegreden te zijn, pachter Helmboë."
Den daarop volgenden gingen zij naar Moel en naar het Tinnermeer. Eens bleven zij zelfs volle vier en twintig uren uit. Zij hadden toen hun uitstapje tot Bambel uitgestrekt, waar professor Sylvius Hog kennis maakte met den pachter Helmboë en met diens dochter Siegfrid, die hare arme vriendin Hulda zoo hartelijk mogelijk ontving en haar met de meeste teederheid trachtte te troosten.
»Misschien hebt gij gelijk, mijnheer Sylvius," antwoordde de pachter. En van gesprek veranderende, vervolgde hij: »Men vertelt, dat die woekeraar van Drammen geen kooper gevonden heeft voor dat loterijbriefje, dat hij toch zoo duur betaald heeft." »Ja, dat vertelt men, mijnheer Helmboë." »Mooi zoo!" »Wat bedoelt gij met dat mooi zoo?" vroeg de professor.
In het onderhavige geval werd dus ten gunste van Joël van den algemeenen regel afgeweken, toen men het besluit nam, dat froken Siegfrid Helmboë moest optreden als bruidsjuffer van Hulda Hansen. Een onuitputtelijk vraagstuk, zoowel voor de bruid zelve als voor de bruidsjuffer, was de behandeling van het toilet, dat zij op den dag der plechtigheid zouden dragen.
»Gij weet, dat moet de braafste en zedigste zijn van al jonge meisjes van het Telemarksche?" »Ja, en zij is bovendien ook de schoonste," antwoordde Joël, »daar het mejuffrouw Siegfrid Helmboë van Bambel is. Ja, zij is de schoonste!" »Kijk mij dien lummel eens aan! Op welken toon zegt hij dat!" merkte de professor schalksch op, »en hoe hij daarbij bloost als een jonge meid. Kijk, kijk!
De paarden werden dan ook van de nabijzijnde wisselplaats tegen negen uur voorgebracht en door een der arbeiders van de gaard voor de kales gespannen. »Bij mijn volgend bezoek, waarde heer Helmboë," zei Sylvius Hog tot den pachter, »zal ik zes uren aan tafel blijven, als gij zulks mocht verlangen, dat beloof ik u."
Wat had Hulda bij die troostredenen anders kunnen doen dan weenen; terwijl Siegfrid haar aan het hart drukte. O, welke vreugde zou in de woning van den pachter Helmboë, bij die brave, eenvoudige en goede lieden geheerscht hebben, als er in hun kleine wereld reden tot vreugde bestaan had! »Dus gij gaat rechtstreeks naar....? mijnheer Sylvius," vroeg pachter Helmboë.
»Tenzij hij naar Bambel ga, om een bezoek aan den pachter Helmboë te brengen...." »En vooral aan zijne dochter! Is het niet zoo? Raad ik niet veel beter, Hulda?" »Ja moeder, aan Siegfrid, mijn beste vriendin, die ik als eene dierbare zuster liefheb," antwoordde het jonge meisje met een glimlach. »Zoudt gij iets tegen dat bezoek hebben? Zou u dat hinderen?"
Het zal wel niet behoeven vermeld te worden dat Joël Hansen dit gedeelte van het baljuwschap, dat hij zoo dikwijls tusschen Dal en Bambel doorgetrokken was, door en door kende. Het was ongeveer acht uur des avonds, toen Sylvius Hog met zijne reisgenooten in dat kleine gehucht aankwam. Men verwachtte hen daar niet; maar toch bleef pachter Helmboë niet in gebreke hen hartelijk te ontvangen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek