Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 oktober 2025
Nauwelijks waren Brown en McTavish terug aan tafel, toen de laatste weer even poolshoogte ging nemen. "Ze hebben dynamiet", zei hij. "Laten we ze dan ook met dynamiet bestoken", stelde Harriwell voor. Ze staken elk een half dozijn staven in hun zakken, rustten zich uit met brandende sigaren, en liepen naar de deur. En juist op dat oogenblik gebeurde het.
"Tweede keer wat?" bibberde Bertie. "Vergif", was het antwoord. "Die kok zal nog eens opgehangen worden." "Op die manier is de boekhouder op Cape Marsh er tusschen uit getrokken," deed Brown zich hooren. "Een vreeselijken dood gestorven. Aan boord van de Jessie zeiden ze dat ze hem drie mijlen ver hadden hooren schreeuwen." "Ik zal den kok in de boeien laten slaan", proestte Harriwell.
Binnen trad de kok, een grijnzend zwartje, met pennen door zijn neus en gaten in zijn ooren. "Hier, jij, Wi-wi, wat naam dat?" loeide Harriwell, en hij wees beschuldigend naar de omelet. De angst en de wanhoop van Wi-wi waren bijzonder natuurlijk. "Hem goed kai-kai", mompelde hij afwerend. "Laat het hem opeten", stelde McTavish voor. "Dat is het beste bewijs."
"Op het oogenblik werken we met vierhonderd man", antwoordde mijnheer Harriwell opgewekt; "maar we zijn hier met z'n drieën, en met u, natuurlijk, en den schipper en den stuurman van de Arla kunnen we ze gemakkelijk hanteeren."
"Ja, ik heb er van gegeten, een heele boel, een heel bord vol!" barstte Bertie uit, en hij haalde ineens weer diep adem, als een duiker die boven water komt. Het afschuwelijk zwijgen duurde een oogenblik voort, en hij las zijn noodlot in hun oogen. "Misschien was het toch geen vergif, après tout," zei Harriwell somber. "Roep den kok", zei Brown.
O, neemt u me niet kwalijk. Aangenaam, mijnheer Arkwright." "Mijnheer Brown is mijn assistent", legde mijnheer Harriwell uit. "En laten we nu die cocktail nemen." "Maar waar heeft hij dien Snider vandaan?" hield mijnheer Brown aan. "Ik heb er altijd tegen gesputterd dat die geweren op het erf bewaard werden." "Ze zijn er nog altijd", zei mijnheer Harriwell, een beetje geraakt.
"Ik was juist bezig mijnheer Arkwright te vertellen dat er voor inlandsche vergiften geen tegengif bestaat " "Behalve jenever", zei Brown. Harriwell schold zich uit voor een imbecielen idioot en rende weg om de jeneverflesch te halen.
Harriwell vulde een lepel met het goedje en sprong naar den kok, die doodelijk verschrikt wegvluchtte. "Dat beslist alles", was Brown's plechtige uitspraak. "Hij wil het niet eten." "Mijnheer Brown wilt u hem misschien even in de boeien slaan?" Harriwell wendde zich opgewekt tot Bertie.
"Ze komen in troepen bij elkaar bij de keuken", was zijn verslag. "En ze hebben bende's Sniders. Mijn idee is er om heen te trekken en ze van den anderen kant in de flank aan te vallen. Den eersten klap geven, zie je. Ga je mee, Brown?" Harriwell at rustig door, terwijl Bertie ontdekte dat zijn pols vijf slagen toegenomen was.
"Het is in orde, oude jongen, hij zal met den resident te doen krijgen, en als jij dood gaat, zal hij hangen, hoor, daar kan je van op aan." "Ik geloof niet dat het gouvernement dat doen zal", wierp McTavish tegen. "Maar heeren, heeren toch!" riep Bertie. "Denk ondertusschen eens aan mij." Harriwell haalde medelijdend zijn schouders op.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek