Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 oktober 2025
Die trotse mening was ook in de harten zijner mannen, ja zo ver dat, terwijl het leger van Gwyde zich in de duisternis tot de slag bereid maakte, het Franse leger zo gerust sliep alsof het ergens in een vriendenstad geherbergd ware geweest.
Gwyde liet de toom van zijn draver los, vatte de hand van de Franse ridder en drukte dezelve met diepe dankbaarheid. "Gij zijt een edele vijand," zuchtte hij. Terwijl zij in hun samenspraak voortgingen, kwam de ganse stoet in een vlakte van wonderbare grootte, door dewelke de Krekelbeek kronkelend stroomde. Ieder maakte zich op de jacht veerdig.
Broeder Willem lachte spottend en hakte hem achter in de nek dat hij, van leven beroofd, met het aangezicht in het gestorte bloed viel . De Franse heren De Tarcanville en d'Aspremont werden door de hamer van de gulden ridder verpletterd, Gwyde kloof het hoofd van Renold de Longueval met een houw, en Adolf van Nieuwland wierp Raoul de Nortfort uit de zadel.
"Neen, neen, edele Gwyde, ik heb het met mijn ogen gezien en heb gisteravond in de tent van de Seneschalk Robert d'Artois gegeten. Hij heeft op zijn eer voor mij gezworen dat de laatste Vlaming door zijn hand zal sterven.
Aan zijn zijde streden met evenveel moed, de jonge Gwyde en Adolf van Nieuwland, deze laatste wierp zich gedurig tussen de vijanden, en stelde zich menigmaal in levensgevaar: het was alsof hij besloten had onder de ogen van de gulden ridder te sterven.
De stem van de jonge Gwyde, die hen bij het Vaderland bezwoer om te blijven staan, gaf hun moed genoeg, maar dit hielp niet, het geweld was te groot, en al wat zij op de bede huns Veldheers doen konden, was hun ontwijking zo langzaam mogelijk uit te voeren.
Gaat gij u in de handen uwer vijanden leveren, opdat zij uw grijze haren met smaad mogen beladen; opdat de snode Johanna u in de boeien werpe?" "Ja, mijn zoon," antwoordde Gwyde met statigheid, "ja, ik ga naar Frankrijk en gij met mij; dit is de wil uws vaders." "Welaan het zij zo," hernam Robrecht, "ik zal met u gaan. Maar de voetval, de schandelijke voetval?"
"Heer," hernam Gwyde, "het is Uwe Majesteit bekend dat ik, om mijn kind weder te krijgen, alles wat mogelijk was in het werk gesteld heb. Geen mijner pogingen kon gelukken; mijn smeken, mijn bidden werd verworpen en alles, ook de tussenkomst van de Paus, was vruchteloos. Wat kon ik dan doen?
Onderweg hernam Charles de Valois zijn gesprek met de oude Gwyde. Alhoewel de Graaf van Vlaanderen niet zonder mistrouwen aan zijn reis naar Frankrijk dacht, wilde hij echter uit liefde tot zijn kinderen die gevaarlijke tocht aannemen.
Derhalve waren de tweegevechten dagelijkse bezigheden en men gaf op dezelve weinig acht. Gwyde stond op en sprak "Daar hoor ik de brug vallen. Zeker zijn mijn Leenmannen reeds daar. Kom, wij gaan in de grote zaal." Zij gingen uit het vertrek en lieten de jonge Machteld alleen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek