Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
»Ik heb geen linker oog," zei een lid der Gun-club. »Stilte, stilte!" werd geroepen. »Onthoudt uw punt wèl," ging de redenaar voort, »en sluit nu het linker, en ziet met het rechter of het punt waar gij den blik op richttet, niet een weinig meer links staat van een ander voorwerp er achter." De spreker moest de zaak nog eens herhalen, maar verwierf toejuiching de aandacht was er.
»Zoo diep," merkte de majoor aan, »dat men er zelfs niet aan denken kan haar voor den dag te halen." »En waarom niet?" vroeg de secretaris der Gun-club levendig en strijdvaardig. Maar hij vond geen partij. De naam van Michel Ardan lag vooral te Tampa-Town op aller lippen. Men vroeg elkander: »Wie is die man? Bestaat hij?"
Een nieuw gejubel, zoodat hooren en zien verging. Als door een electrischen stroom ontstoken, hieven de ontelbare scharen tegelijk het Amerikaansche volkslied aan. Een commissie uit de Gun-club, benevens commissiën uit de Europeesche sterrenwachten begeleidden deze helden van den dag. Barbicane gaf bedaard en koel zijn laatste bevelen.
Het noodigste was, het projectiel op te visschen iets, dat wel zeer moeielijk, maar toch niet geheel onmogelijk was. Maar de korvet miste de noodige werktuigen, zoodat men besloot, naar de naaste haven te stoomen en daar de Gun-club kennis te geven van het neerkomen van het projectiel. Dit besluit werd met eenparigheid van stemmen genomen; het kwam alleen aan op de keuze der haven.
»Hoe het zij," sprak Maston weder, »als men mij geen gelegenheid geeft om mijn nieuw mortier op waardige wijze te beproeven, neem ik mijn ontslag als lid der Gun-Club en ga mij levend begraven in de Arkansas." »Dan volgen wij u!" riepen allen tegelijk uit. Den anderen morgen ontvingen de leden het volgend briefje: Baltimore, 3 October.
Het bestuur der Gun-club werd gedurende dien tijd op een harde proef gesteld. Maar men kon er niets aan doen. Twee weken na het gieten steeg nog een dikke rook opwaarts en de grond brandde onder de voeten, tot wel 200 passen van Stone's Hill. De dagen verliepen tot weken, maar er was geen middel om den geweldigen cylinder te bekoelen. Men kon er zelfs onmogelijk bij komen.
Dit denkbeeld van den voorzitter der Gun-club werd door de ingenieurs van het huis Breadwill en Comp. uitstekend ten uitvoer gebracht; wanneer het water eenmaal zijn dienst had bewezen en weggespoten was, konden de reizigers gemakkelijk den onnoodig geworden toestel wegwerpen. Het projectiel was 9 voet doorsnede buitenwerks op 12 voet hoogte.
»Juist," antwoordde Barbicane, »en dit is te dwaas om van te spreken." »Derhalve," hernam Michel Ardan ernstig, »de commissie uit de Gun-club, gezien de jongste waarnemingen der Maan, besluit met eenparigheid van stemmen, dat deze tegenwoordig onbewoonbaar is."
De drie leden der Gun-club keken elkander een oogenblik aan. Maston sprak eerst: »100,000 kilo." »Neen, 250,000," zeide de majoor, wien Maston beantwoordde met den uitroep: »400,000." Elphiston beschuldigde ditmaal zijn ambtgenoot niet van overdrijving.
Een kwartier later daalden de beide sterrenkundigen af langs de helling van het Rotsgebergte, twee dagen later waren zij tegelijk met hun vrienden uit de Gun-club te San-Francisco, na onderweg vijf paarden doodgereden te hebben. Elphiston, Blomsberry van de club en Bilsby hadden zich bij hun aankomst bij hen gevoegd. »Wat nu?" riepen zij uit.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek