Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juni 2025
Ondertusschen heb ik al de eedgenooten, waar ik zeker van ben, naar huis gestuurd: zij kunnen ons daar veel meer nut doen, door nieuwe hulp aan te werven, dan hier, waar zij slechts vermoedens opwekken. Wat de zwakken betreft, die houde ik hier om hen door Preys, Leendertz en Groenhof te laten opwinden." "En gij zelf?" "Ik moet morgen weder van hier.
Dit zeggende keerde hij zich om, met oogmerk om het raam, dat vrij hoog was, te openen, toen zijn voet een ijzeren ring ontmoette, welke diende om een valluik open te maken. "Aha!" zeide hij, "die gelegenheid had ik nog niet opgemerkt. Die uitgang zal mij althans ergens heen brengen." "Ja! naar den een of anderen wijnkelder," zeide Groenhof.
"Dominee!" zeide hij met een gesmoorde stem; "maak dat onderste plankje los." "Ik bedank u," zeide Groenhof: "hier!" vervolgde hij, zijn stem verheffende tot die, welke boven waren: "hier moet gij wezen." "Schurk!" riep de jongeling en gaf met zijn hartsvanger den Predikant een geduchten slag voor de schenen, zoodat de waardige man schreeuwende terugstoof.
"Zeer natuurlijk!" merkte Eugenio aan: "wanneer men geheel andere grondbeginselen heeft: daarenboven, wat zegt de Schrift: si quis non odit...." "Wie haalt daar de Paapsche overzetting aan?" vroeg Groenhof uit de sluimering opschietende, waarin hij geraakt was.
"Ik moet toch zien, waar die vent belandt." dacht Groenhof: "hij mocht ons eens gaan verklikken, zoo hij ontsnapte." Met dit oogmerk volgde hij zijn reisgenoot in een klein, donker vertrekje, 't welk op het eerste oog geen anderen toegang scheen te hebben, dan langs de opening, waardoor zij gekomen waren.
"Zoo!" zeide zijn metgezel, het hoofd met een schijn van ongeloovigheid schuddende: "doch waar is onze gastheer? of hoe moet ik den man noemen, die ons hier ontvangen heeft? hij zou mij uitbrengen, en hij verlaat ons." "Hij zal wel zoo terugkomen," zeide Groenhof, die inmiddels weder was gaan zitten. "Wacht maar een oogenblikje; het is toch te laat om de poort uit te komen."
"Laat hen naar den duivel loopen," zeide Maurits: "die Joan, of hoe hij ook heeten moge, is een goede, eerlijke jongen, die mij bijna doodgeknepen had om een aanslag tegen mijn leven te voorkomen: en de andere.... dat was immers de jongeling die Groenhof tegensprak?" "Dezelfde, Uwe Hoogheid!" "Welnu! dien moet vooral geen haar gekrenkt worden.
"Mij dunkt, de Heer Van Dyk blijft lang weg," zeide Groenhof, ontwakende en zich de oogen uitwrijvende: "en de kastelein of de baas van 't huis, wie hij wezen moog', schijnt het zoopje ook te vergeten, dat hij mij beloofd had.... juist, ik heb geen haast."
"Stil!" zeide Eugenio, die bevreesd werd, dat de onvoorzichtige toespraak van Groenhof de ware redenen der bijeenkomst aan den jongeling zou bekend maken: "stil Dominee! het is noodeloos hierover met dien heer te spreken."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek