Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
Waar gij thans onafzienbare akkers aanschouwt, door bloeiend koolzaad als verguld, waar het kostelijk graan golft of bieten groeien, zag men voor niet lange jaren alleen kale schorren en slikken, waarop slechts wat zeekraal werd ingezameld en de scheper zijn kudde weidde.
Zacht golft het gras over zijn diepe graf te Highgate, maar hij staat hier tusschen ons, hier naast mij, en daar zit hij tusschen u." En zacht vloten de beken van de tranen omdat het denken bij de lijdenden eindlijk gekomen was. Er waren oude arbeidersgezichten, als steenen koppen in de buitenlucht. En zij weenden niet, want de arbeid had hen gewend aan alles wat hard en pijnlijk.
In die overweldigende massa van vers en proza golft er een chaotiese menigte van voorstellingen, van alle kanten te samen gevloeid en die elkaar dikwels tegenspreken.
Wij waren zelven aan wal gegaan en konden nu weer in ons vaartuig stappen; maar wij wachten tot ook don Pedro de reis kon hervatten en dat was zijn geluk. Wij vertrekken te zamen. Het water is zeer woelig: de rivier, bij den waterval tusschen de rotsen saamgeperst, is nog niet tot hare gewone kalmte teruggekeerd, maar klotst en golft en maakt allerlei bewegingen.
In sierlijke plooien golft hem de blauw fluweelen mantel om de schouders; zijne korte broek reikt hem tot niet verder dan halverwege de dijen, en zijne beenen zijn met bruine hozen bekleed. Gouden sporen aan de hielen toonen aan, dat hij niet alleen edelman, maar ook ridder is. De schoone jonkman is koninklijk gekleed, en zijne fiere vorstelijke houding doet die kleeding eer aan.
Hier waagt mijn geest het boven zijn macht te streven: hier wil ik strijden en hier wil ik overwinnen! En dit is mogelijk: zoo vloedend als zij is, golft de zee langs elken heuvel heen; al beweegt zij zich nog zoo overmoedig: een geringe opgeworpen hoogte weerstaat haar trots en een geringe diepte trekt haar machtig tot zich neer.
Wat is 't toch dat het harte Ontroert bij den klank eener stem, Nooit te voren vernomen, die lang Ons naruischt als een requiem? Wat is 't toch dat de ziele In jubel vervoering doet opgaan, Ontstuimig ons het harte doet slaan? Wanneer een zeker oogenpaar, Vriendelijk in het onze staart, Warm een hand de onze drukt? Weet gij het, blauwe zee, Die golft van kust tot kust?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek