Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
God geve dat geen enkele hunner ontbreken zal! Ruim zeven jaren zijn er voorbijgegaan sedert den schoonen zomeravond, toen de ondergaande zon haar gouden glansen over de golvende graanakkers wierp; zeven lange jaren sedert den stond dat mij het woord in de ooren klonk: Welnu, ga dan de kinderen zien die in de fabrieken arbeiden. Ga ze zien!
Na de spoorlooze verdwijning van Pezza behield zij het onveranderd, uitgezonderd de stille droefheid waarmede zij er de rustige glansen van omhing en die er, gelijk een mooie avond over een watervlakte, de vredige spiegeling scheen te "vereeuwigen." Juffrouw Henriëtte was de laatste die Pezza gezien had, en dat geluk streelde haar liefde.
Op dit oogenblik boog Simon Peter voorover, als eene voorbereiding om hierop antwoord te geven. Zijn baard veranderde ineens van kleur, wijl een straal van de Julizon juist zijn donkere glansen taakte. Maar mijnheer Lazare weerde met een beslist gebaar van zijne beide handen den stillen aanval af. Neen, Simon, sprak hij een beetje korzelig, dring niet aan.
Grootmoeder vertelt aan de kleinen van Janneken en Mieken. Doch ook in min geslaagde verhalen in zulke zelfs als voor ons niet meer genietbaar zijn glansen nog mooie beelden.
Op een schilderachtige wijze verlichtte de morgenzon de bruine dennestammen of kleurde zij het versche Augustusloof der eikestruiken met vuurroode glansen, welke heerlijk afstaken tegen het donkere groen daarachter, het purper der tallooze heidebloemen of het bontkleurig gebloemte der kamperfoelie, welke zich in onbeperkte weelderigheid om alle struiken heenslingerde en de lucht met liefelijke geuren vervulde.
Een andere halte staat tusschen steile wanden ingesloten als in een put, en men vraagt zich af, hoe men erbinnen is gekomen en hoe men er weer uit zal raken. Dan komen bruggen en een kleine tunnel en altijd het bruisen van den stroom en de wirwar van boomen, die zich buigen over 't water. De zon werpt op de natte bladeren glansen als van metaal en doet de schuimwolken fonkelen.
Het was als eene verlatene wijdte van marmermozaïek, met het goud, flitsende aan de Corinthische kapiteelen en architraven, aan de Zegegodinnen op zuilen van porfier, aan de gele en roode en blanke paleismuren van verschillende edele steen en geheel dit wijde plein gloeide verlaten in de stralende zon, met alleen hier, daar, overal de Prætorianen, wier helmen en schilden en speren terug schoten de felle glansen.
Ze werden ingeleid door de meid Sabine, die aanstonds met groot misbaar en luidruchtige blijdschap de komst van juffrouw Francine bejegende. Ze groette, met hare handen keer op keer plakbreed over hare heupen te slaan. Eene roode vettigheid glom op haar breede wezen, en ze brak de glansen ervan in de overdadige rimpeling van een boerenlach.
Allebei, Francine.... maar, dan, van dat Roger-Gallet's goed. Och ja .... ik had uw les reeds vergeten. Hoe is de verhouding weer? Ze lacht. Ze poeiert kunstig, vervaagt over haar mooie huid de glansen en de kleuren. Donzig vleit zich eindelijk haar hoofd boven haren schouder in de poeierige zon te voorschijn, die tusschen de spiegelvlakten speelt. Ze keert zich geheel om. Is 't fraai? Laat zien.
De Vorst bestemt het; en de Grijzaart ving dus aan: "Gy, ongeschapen bron van leven en bestaan! Gy, onbegrijpbre, die uw ontoegangbre glansen Omnevelt met de zon: wiens lof de morgentransen Verbreiden met het licht! Gy, Almacht, Gy gebiedt En 't is er; roept, en 't wierd, entsprongen uit het niet. Gy breidt uw handpalm uit; 't is weldaad en bezieling!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek