United States or Togo ? Vote for the TOP Country of the Week !
Als het geen geknabbel van tanden was, kon het niets anders zijn dan een gekrabbel van klauwen of nagels! »Frrrr! Frrrr!" deden Craig en Fry. Maar het geraas hield niet op. De twee agenten kwamen naderbij en luisterden met ingehouden adem. Het gekrab kwam stellig uit een der bovenste doodkisten. »Ze zullen toch geen schijndooden Chinees in een van de kisten gepakt hebben?" vroeg Craig.
Doch laat ik je nu niet langer vervelen, met het gekrabbel van een "dwaas" Javaansch jongmeisje, ik heb 't nu reeds genoeg gedaan. Als naschrift: Op sommige plaatsen is 't gebruik, dat bij de ontmoeting van een bruidspaar, de bruid, als teeken van onderdanigheid, den bruidegom de voeten afwascht, alvorens zij hem den kniekus geeft.
Zij konden een weinig vliegen, door oefening leerden zij het nog beter, en eindelijk werden zij het eens over een teeken, om elkaar, wanneer zij elkaar later in de wereld mochten ontmoeten, te herkennen. Het zou in een «Piep!» bestaan en in een driewerf herhaald gekrabbel op den grond met den linkerpoot.
Zij hadden jongen, en ieder hield de hare natuurlijk voor de mooiste en de slimste; de een vloog hierheen, de ander daarheen, en als zij elkaar ontmoetten, dan herkenden zij elkaar aan haar «Piep!» en aan het driemaal herhaald gekrabbel met den linkerpoot.
Of, als z'n broers hem plaagden met 'n sarrend "professer Wouter"... of, als de zusters op hèm de schuld wierpen van dat "mal gekrabbel op 't behangsel"... of, als z'n moeder hem strafte voor dat opsnoepen van de rystebry die gister overschoot en nog juist zoo goed zou geweest zyn voor morgen... dan was 't altyd Leentje die Wouter's gemoed in evenwicht bracht op dezelfde handige manier als ze den winkelhaak in z'n kleeren onzichtbaar maakte met 'n onnavolgbaar "heen-en-weertje."
Heden echter antwoordden twee oude musschen en een jonge met «Piep!» en een driewerf herhaald gekrabbel met den linkerpoot. «Wel zoo! Goeden dag! Goeden dag!» Het waren twee ouden uit het nest en nog een kleine uit de familie. «Moeten we elkaar hier ontmoeten? Het is een deftige plaats, maar er is niet veel te eten. Dat is het schoone! Piep!»
"Dus dat moet ik dan maar gelooven. Hm," nog eens naar mijn pas gekeken. "Wat staat daar op uw pas?" Het was het Bulgaarsch gekrabbel, waar hij op wees. "Dat weet ik niet." "En als ze u op uw pas schrijven, wat u niet begrijpt, vraagt u dan niet, wat het is?" "Neen, maar ik weet wel ongeveer, wat erop staat, dat ik nl. door Bulgarije mag reizen." "En wat staat hier?"
Ik heb al uwe brieven verbrand, en zal uw portret bij de eerstvolgende gelegenheid terugzenden. Verscheur als 't u blieft mijn gekrabbel; den ring met mijn haar moogt ge gerust behouden." Elinor las den brief, en gaf dien zonder iets te zeggen terug. "Ik zal maar niet vragen wat je denkt van den stijl," zei Edward.
Woord Van De Dag