United States or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Ik zal u iets vertellen," zegt ze met bevende stem. "Ik heb gedroomd. Ik weet niet hoe het kwam, dat ik opeens in slaap viel, maar terwijl ik zoo bedroefd bij Gaetano's bed zat, sliep ik in. Nauweljks had ik mijn oogen gesloten, of ik zag het Christusbeeld met zijn kroon en gouden schoentjes, zooals hij in San Pasquale's kerk staat.
In dezen herfst kreeg zij eindelijk een brief van Gaetano. Ach, welk een brief! Donna Micaela's eerste gedachte was hem te verbranden. Ze was naar het terras op het dak gegaan, om alleen te zijn, terwijl zij den brief las. Hier had ze ook eens Gaetano's liefdesverklaring gehoord. En die had haar volstrekt niet ontroerd. Die had haar geschokt, noch verschrikt.
Zij herinnerde zich hoe zijn kroon gerold was voor Gaetano's voeten, toen deze zoo vertoornd was op de bandieten. Misschien wilde het Christusbeeld niet, dat zij den jettatore verstiet. Maar zij had toch werkelijk reden hem te vreezen. En 't was slecht van hem op haar feest te verschijnen. Zij moest trachten hem van hier te verwijderen.
"Had zij niets anders beproefd?" "Niets anders! Maar er was niets ter wereld, dat zij niet beproefd had. Zij had de Madonna zilveren harten en waskaarsen geschonken. Zij legde de rozenkrans niet uit haar handen." Gaetano's woorden wonden haar op. Niets wat zij gedaan had wilde hij rekenen, maar hij vroeg slechts: "Niets anders? Niets anders?"
Maar hij was niet lang weggeweest. Donna Micaela was slechts vijf minuten in de cel. O God, zóó was het dus gevangen te zijn! Zoo was dus Gaetano's leven! Ze barstte in tranen uit, toen ze weer den blauwen hemel boven zich zag. Een tijdje daarna toen zij op een open loggia stonden, wees Gandolfo haar een raam met luiken en groene gordijnen. "Woont daar iemand?" vroeg zij. "Ja, donna Micaela."
Er klonk zulk een kracht en overtuiging uit Gaetano's woorden, dat zij begon te gelooven, dat hij haar het verlossende woord zou kunnen leeren. Maar Gaetano nam de kaars, die voor haar op de toonbank lag en wierp die weer in de lade en zeide haar wat ze doen moest. Hij verbood haar de Madonna geschenken te geven of tot haar te bidden of iets voor de armen te doen.
Gandolfo komt te voorschijn. "Ga met mij mede om je kerk voor me te ontsluiten." Allen die donna Elisa's woorden verstaan hebben, begrijpen dat ze wil gaan bidden in San Pasquale om het Christusbeeld te smeeken voor Gaetano's leven. Ze staan allen op en willen met haar gaan. Donna Elisa is zeer getroffen door dit medelijden, ze heeft een gevoel alsof haar hart grooter wordt.
Hij laat dat geschieden zonder zich te verroeren. De kleur van zijn gelaat wordt niet hooger, maar doorschijnender, klaarder. Zij moet aan Gandolfo denken, die zei, dat Gaetano's gezicht zoo bleek werd, dat het lichtte. Hij valt haar niet in de rede. Zij vertelt hem van den spoorweg, verhaalt van de wonderen van het Christusbeeld. Nu en dan ziet hij haar aan. Zijn oogen stralen haar tegemoet.
"Gelooft ge dan, dat ik niet tot haar gebeden heb?" Toen steeg een blos naar Gaetano's wangen en hij zei bijna toornig: "Ge wilt toch niet zeggen, dat ge u tevergeefs gewend hebt tot de zwarte Madonna?" "Ik heb de laatste drie weken tevergeefs tot haar gebeden, haar gesmeekt en gebeden." Toen donna Micaela dit zei, kon zij nauwelijks ademhalen.
Gaetano's stem begon te trillen, en tranen kwamen in zijn oogen. Hij ging naar den rand van het terras en strekte de armen uit als wilde hij de door de maan beschenen aarde omvatten. "Gij zijt zoo verblindend schoon," zei hij, "zoo verblindend schoon."
Woord Van De Dag