Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
De Parsi had inderdaad vrijwillig zijn leven voor dat van Aouda opgeofferd, en zoo de hindoes dit later te weten kwamen, zou het hem zeer moeielijk zijn om hunne wraak te ontkomen. Ook bleef de vraag nog over wat men met Kiouni, een zoo duurgekochten olifant zou doen? Maar Phileas Fogg had te dien opzichte reeds een besluit genomen.
Zij streek hare hand over haar voorhoofd, en na zich bedacht te hebben, zeide zij met hare liefelijke stem: "Wat moet ik nu beginnen, mijnheer Fogg?" "Wel, dat is heel eenvoudig, mevrouw: mede gaan naar Europa." "Maar ik kan geen misbruik maken...." "Gij maakt volstrekt geen misbruik, en uwe tegenwoordigheid hindert in geenen deele aan mijn reis. Passepartout!"
Deze drie passagiers hadden voor het whisten denzelfden hartstocht als Phileas Fogg, en zij speelden uren lang zonder een woord te spreken. Wat Passepartout aangaat, die tot nog toe geen last had gehad van zeeziekte, hij was den geheelen dag in zijne hut op de voorplecht, en ook hij at met evenveel lust als zijn meester. Hij zou er het zijne maar van nemen.
"Ziet ge, ik zal verplicht zijn om het te verbranden." "Mijn schip verbranden!" "Ja, ten minste het bovengedeelte, want wij hebben geen brandstof meer." "Mijn schip verbranden!" riep kapitein Speedy, die ter nauwernood de woorden kon uitspreken, "een schip, dat 50,000 dollars waard is!" "Hier hebt gij er 60,000," antwoordde Phileas Fogg den kapitein een tros bankbiljetten voorhoudende.
Zoolang Fogg op engelsch grondgebied was, had ik er belang bij hem terug te houden om het bevel tot inhechtenisneming te kunnen bekomen. Ik heb mijn best daarvoor gedaan. Ik heb de priesters van Bombay op hem afgestuurd, ik heb u te Hong-Kong dronken gemaakt, ik heb u van uw meester zoeken te scheiden, ik heb hem de mailboot te Yokohama doen misloopen...."
Hij zou dien dag integendeel verloren hebben zoo hij van het oosten naar het westen ware gegaan. Daar Fogg zijn weg in een oostelijke richting volgde, trok hij de zon tegemoet en dientengevolge werden de dagen voor hem zooveel maal vier minuten korter, als hij graden in deze richting aflegde.
Na dit gedaan te hebben, kwam hij weder bij Fogg en zeide: "Zou mijnheer niet van oordeel zijn, dat wij wèl zouden doen, wanneer wij eene haven opzochten." "Dat geloof ik ook," zeide Phileas Fogg. "O!" hernam de schipper, "en welke?" "Ik ken er slechts eene," antwoordde Fogg kalm. "En die is?" "Shangaï."
Passepartout begreep alles en zijn breed gelaat schitterde als de zon in het zenith in de tropische gewesten. Fogg vroeg hem of het niet te laat zou zijn om den eerwaarden Samuel Wilson van de Sint-Stephaan-parochie te halen. Passepartout lachte allervriendelijkst. "Nooit is het te laat," zeide hij. "Het is nog pas vijf minuten over achten."
Fogg wachtte zonder een woord te spreken alles geduldig af. De Parsi sprong op den grond, maakte den olifant aan een boom vast en drong zoover mogelijk in het bosch door. Eenige oogenblikken later keerde hij terug met de woorden: "Een optocht van Brahmanen, die in deze richting komen. Zoo het mogelijk is laten wij dan zorg dragen, dat zij ons niet zien."
Vijf minuten voor achten, dus slechts eenige minuten voor het vertrek van den trein, kwam Passepartout, blootshoofd, barrevoets, in de verwarring zijn pakje met boodschappen verloren hebbende, aan het station van den Great Indian Peninsular Railway. Toen Fix aan de aanlegplaats kwam, was hij Fogg gevolgd naar het station. Hij begreep dat de schurk Bombay ging verlaten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek