Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juli 2025
Misschien zag hij hem nog wel bij den notaris. Van Saffelen scheen ernstig ziek te zijn, en zou 't zeker niet aardig vinden, indien Gliekke het dorp verliet zonder naar hem om te zien. Arme Flitz!
"Naar Holland, naar Holland!" die woorden werden door Barend Flitz ontelbare malen op één dag herhaald, en zelfs toen hij met den langen zwarten mantel om, en den hoed met het lange lamfer er aan, de kist volgde waarin zijn leermeester en vriend naar het kerkhof werd gedragen, toen meende de persoon die naast hem ging, dat mijnheer Flitz niet wel bij zijn zinnen was, want, duidelijk verstond hij, dat het: "naar Holland, Heerengracht Nº. 260," ging.
Een gemoedelijk woord dan, een woord.... Maar nog eer het besluit is genomen omtrent de wijze waarop hij zich zal verdedigen, dreunt het: "Lees dan kerel!" hem met kracht in de ooren, en.... een oogenblik later vliegt Fik, met een allerijselijkst geblaf uit zijn nest op den vreemdeling aan, daar deze letterlijk gilt toen hij zijn vonnis heeft gelezen, vervat in de woorden: "Z. M. heeft benoemd tot notaris te B., den heer B. Flitz."
En telkens wou Flitz iets zeggen, omdat ie zoo nooit gewoon was te zwijgen, en ook gevoelde wat oudere en betere brieven te hebben, maar telkens smoorde hij 't geen hem op de lippen kwam, totdat zijn gelaat een purperkleur verkreeg, en hij, met den sleutelbos in den zak rammelende, zijn door 't lange zwijgen eenigszins schorre stem deed hooren, en luide vroeg: "Suze, hoe is 't, hooren wij van avond in 't geheel niets?"
Arme Flitz! het meisje, dat, toen ze een kind was, zoo dikwijls op zijn knie had gezeten, waar hij zoo familiaar mee geweest was, en die hij nu zoo vreeselijk liefhad, hij moest haar verlaten, zonder haar zelfs een hand ten afscheid te kunnen geven. Hij moest Vredelust verlaten, Vredelust waar hij "doen en laten," de intieme, de onontbeerlijke huisvriend geweest was.
Een knap ventje, goed gevormd, deftig in 't zwart, met 'en wit vest.... Maar, van den geheelen persoon zag Barend Flitz in de eerste oogenblikken niets dan zijn "kinderachtige" voeten kleine voeten vond Barend kinderachtig in verlakt lederen schoenen staken.
Fraai zwart haar, een helder voorhoofd, geestige en toch vriendelijke oogen, 'en kleine rechte neus; 'en fijn besneden mond, waarboven, o dames! wij bedoelen natuurlijk de jonge dames die van natuurschoon houden waarboven een paar kneveltjes zetelen volgens Flitz staan ze zóó modest, zóó zwart, zóó egaal, rond en aardig met spitse puntjes naar boven, dat wij, al behooren we niet tot uw sekse, er toch pleizier in hebben.
Deze haastig geschreven brief, werd even haastig gevouwen en verzegeld, terwijl alleen het: "Aan Suze," op de buitenzijde werd gesteld, en nog dien zelfden middag zag Barend Flitz, die bij de weduwe Van Saffelen thee dronk, Van Bavik het raam voorbij stappen. Waar mocht dat heengaan? Naar stad? Neen! vervl.... naar de Gliekkes! "Zei je wat Barend?" vraagde de weduwe.
Wat Flitz ook ter zijner verdediging mocht aanvoeren, alles was vruchteloos, evenzeer als het een vergeefsche poging bleef, om den burgemeester tot de overtuiging te brengen dat hij werkelijk de persoon was die Van Bavik daareven hoe valschaardig! zijn intieme vriend had genoemd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek