Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juli 2025
Maar de fee zei met vriendelijke stem: "Je vraagt wel wat veel, maar toe dan maar ik wil voor een jaar je zin doen we zullen zien, of de staf je 't geluk brengt, waarnaar je al zoo lang verlangd hebt. Altijd, als je iets wenscht, heb je maar met het staf je op den grond te slaan en . je wensch is vervuld. Maar één ding moet je weten: je kunt je alleen zichtbare dingen wenschen.
Op haar sierlijken hals rust een even schoon gelaat, omlijst door het zachte en golvende zwarte haar, getooid met bloemen, en in het gelaat schitteren twee verontwaardigde oogen. Zóó staat zij daar, als een fee in een sprookje.
"Ik ben geene fee," zei de prinses, "ik ben maar een gewoon meisje, dat o, zooveel van sprookjes houdt." "En ze o, zoo mooi vertelt!" zei de prins. De prinses kleurde van pret en dacht: dat moest de sprookjesfee eens hooren. Die zou schik hebben. "Tot morgen," riep de prins, toen de prinses heen ging. Toen de prinses den volgenden avond weer kwam waar was toen de prins? Het bed was leeg.
Nu, de fee was dan eene koe en eene treurige koe ook nog wel. Ze was zoo mager als een houtje. En was ze nu nog maar de koe van een rijken boer geweest, dan had ze tenminste eene malsche weide gehad, waarin ze zich vet grazen kon, maar niets er van, hoor! De tooverfeeën hadden haar bij een armen arbeider gebracht, die niet eens eene weide had.
Hij zag, hoe de achtergrond der zaal zich opende, en de boom der kennis stond daar in een glans, die zijn oogen verblindde; het gezang was daar zacht en liefelijk evenals de stem van zijn moeder en het was, alsof zij zong: «Mijn kind, mijn geliefd kind!» Nu wenkte de fee hem toe en riep vol liefde: «Kom mee!
Ze zag alleen de oogen van de lieve oude grijze fee, en in die oogen zag ze paleizen en prinsen en dieren en bloemen en reuzen en dwergen. Toen de stem zweeg, zuchtte de prinses. Toen viel ze de fee om den hals, en ze kuste haar en fluisterde: "Dank! dank! zulk vertellen heb ik nooit eerder gehoord. Ik zou wel een heelen dag willen luisteren en een' nacht er bij."
De fee glimlachte en bracht hem in een groote, hooge zaal, wier muren doorzichtig schenen te zijn. Hier waren portretten, waarvan het eene gezicht nog mooier was dan het andere.
"O, wat ben je toch een afschuwelijk ding," riep ze bevende van boosheid, "ik wil je niet langer hebben, ik zal je stuk slaan, ik zal....." En ze hief de hand op, om het horloge tegen den muur te gooien toen ze op eens eene zware hand voelde, die haar arm omlaag drukte. Verschrikt keerde Hilda zich om, en wie stond daar vóór haar?.... Niemand anders dan de fee!
Morgen kom ik bij je eten. Dag, kind. "Je je liefhebbende peettante." De volgende dag kwam, en 't werd twaalf uur, dat was in dien tijd voor de meeste menschen het uur van 't middageten, 't Werd twaalf uur en bij den eersten slag stond ook al 't rijtuig van de fee "Op Tijd" voor Hilda's deur. Bij den twaalfden slag stapte ze de eetkamer binnen. De fee keek eens rond. En wat zag ze?
In den zevenden nacht na de geboorte van een kind ziet de Servische boerenvrouw verlangend uit naar de Oossood, een veela, die het lot van haar kind zal voorspellen en het is alleen de moeder, die de stem van de fee kan hooren. Voorbeschikking en onsterfelijkheid.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek