Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juli 2025
En hierin was de slimme schavuit me voor, want het was werkelijk mijne bedoeling mijn wereldlijke macht eraan te geven en geest tegen geest de zaak te doen uitmaken. Daarom maakte hij het volk bang met de boosaardigheid van mijne goden, waarvan de God Biz-e-Nass de voornaamste was en sloeg me mijn heele plan uit de handen.
En terwijl hij den dichter op een grooten wagen wees, die op de binnenplaats stond voor een gebouw, waarboven het woord: Snijkamer te lezen was, voegde hij eraan toe: "Daarin is zij." Het was inderdaad de lijkwagen, waarin de niet opgevraagde lijken naar de gemeenschappelijke graven gebracht worden. "Adieu," zeide Rodolphe tot den assistent. "Wil ik soms met je meegaan?" vroeg deze.
Toen vroeg hij mij een doero, om een zilveren dolk te laten repareeren, dien ik in de stad gekocht had den vorigen dag: "Het zal vandaag nog gebeuren, en ik zal er al den tijd bij blijven, zoolang de man eraan werkt; dat is veiliger." Mijn namiddag gaat voorbij buiten de stad, in den omtrek van den Bab-el-Gissa, in de schaduw van een graf.
Onze weg voert nu naar den ingang van het Tomghent-dal, waarvan de zijden met dichte dennenbosschen zijn bedekt. Wij volgen den linkeroever van den stroom, zeer belemmerd door de stammen en takken, die ons den weg versperren. Toch wordt de weg geregeld begaan door de Kirghizen aan de andere zijde van den berg; maar niemand denkt eraan, die lastige hindernissen uit den weg te ruimen.
Ik heb je in nog geen veertien dagen veertien francs gegeven. Wat doe je met al dat geld? Mainteneer je soms een danseres?" "Op het slappe koord," voegde Rodolphe eraan toe. "Ik sta dus alleen op de wereld," zeide de ongelukkige knecht; "zonder iets, waarop ik mijn hoofd kan nederleggen!" "Neem dan je livrei maar terug," antwoordde Marcel, ondanks zichzelf aangedaan.
Er is mij gezegd, dat te Pondichéry de inboorlingen ook de witte mieren opeten, in boter gebakken; maar ik twijfel eraan, of het vette, glibberige insect ooit onze kolonisten heeft aangelokt.
Voorzichtigjes, met haar gezicht in de zwaarwichtigste rimpelingen, wreef zij eraan en stond haar hoofd te schudden, als juist juffrouw Jonkers om den hoek van de waranda keek.
Zij had daar voor het eerst en zeer scherp, het was hem niet ontsnapt, het nest gevoeld, het nest, dat hij wel wist nooit te kunnen eerbiedigen en waarvan hij haar dan de tijdelijkheid had gewezen als de eenige bekoring, die eraan kon verbonden zijn.
Maar het verlies van het gouden hemd kan ik niet dragen; ik heb het zelf voor u gemaakt; het heeft mij drie jaren gekost; drie meisjes hielpen mij eraan; ik was mijn gezicht bijna kwijt, toen ik dit hemd klaar had en al den tijd dacht ik aan u.
Een goed deel er van heb ik nu in mijn eigen tabakszak maar de herinnering eraan zal ik tot mijn dood bij me dragen. Ten teeken van mijn waardeering en in ruil voor de moccasins aan jouw voeten, geef ik je deze muclucs ten geschenke. Zij zullen je doen gedenken Klooch en de zeven blinde jongen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek