Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
Aan de kroon hing de gladgroene hulst met vroolijke, roode bessen; maar de tafel zelf was sober gehouden, met slechts los hier en daar 'n viool of wat kleine asters; bij de borden van Han en Else alleen 'n kring van groote rozen, rood en wit. Han had in verrukking Else's arm genomen, leidde haar, trotsch en zalig, de lichte kamer in.
Het was nu half vier, en in Go's hoofd was 'n groote leegte; ze streek Else's haar achterover, en vroeg, of ze ook nog iets anders voor haar doen kon. "Nee, hou nu maar op met de compressen... 't Heeft wel wat geholpen." "Maar als 't helpt, kan ik er immers nog best 'n poos mee doorgaan." "Och neen, dat maar niet; ben-je moe? Of wil-je nog 'n beetje bij me blijven zitten?"
En dan weer: "Mietje, ga jij vast sluiten op de oudste juffrouw 'r kamer, en steek 't licht op, want ze gaat vanavond wat vroeg naar bed." Uit Else's kamer klonk het vroolijke gelach door de suitedeuren heen, en er kwamen tranen in Go's oogen van zelf-medelijden; o ja, vrienden en vriendinnen had ze hier genoeg; maar wie bekommerde zich om haar, als 'r wat scheelde.
Want toen ze 'n middag in Augustus Go en Else en Else's Vader en Moeder na den heelen warmen, zonnigen dag de stad in alle richtingen doorkruist te hebben, met stijve halzen van 't opkijken naar de huurbordjes, en doove beenen van 't trappen klimmen eindelijk op het stille grachtje waren gekomen, bij het oude, hooge huis, toen waren alle groene blinden toe geweest, en de juffrouw had verzekerd, dat ze ze toe hield, tot ze kwamen, "om 't verschieten ziet u, dames."
De jolige kinderen waren eerst stil, geïmponeerd door Else's liggen in 't groote bed en Go's dringend verzoeken, of ze zich kalm wilden houden; maar toen Else zelf lachte, en grappig vertelde van hun getob dien nacht, werden ze óók vroolijker, maakten grapjes over college, waar Else gretig naar luisterde, vertelden, wat ze dien ochtend gehad hadden, en boden aan, 't dictaat bij te schrijven.
Rolands, Frieda, De Veer en Lou namen ieder 'n punt van 't zware papier, waarop hij lag, droegen plechtig 'm uit, in den guldenden avond. "'t Overgeschoten lekkers in Eddy's tasch; dat is goed voor onder weg." "Wie maakt aanspraak op het blik, waar Else's rijstepudding in heeft gezeten?" "Ik," riep Gerard, "als souvenir. En voorloopig als botaniseertrommel."
Go had de kaars nu op 't nachttafeltje gezet, voelde Else's voorhoofd en handen, zooals moeder bij haar altijd deed, en keek peinzend in haar verhitte gezicht. "Ik geloof, dat je koorts hebt; 'n beetje. Heb-je wel warme voeten?" "Ja, ik ben heelemaal gloeiend; maar dat komt van de pijn; daar krijg-je 't zoo benauwd van." "Zou ik 's wrijven; of zou 't kou zijn? Warme compressen?"
Het goed was gekocht, en er zwierven ook al rare, vlinderige papieren door Else's kamer, maar dien avond zou de reusachtige lap in drieën worden gedeeld en verder verwerkt; en daarom had Go geen gebruik gemaakt van de vriendelijke aanbieding, of ze haar ook gezelschap zouden komen houden, want de tafel moest in 'n hoek, dat ze ruimte zouden hebben op den grond om te knippen, en ze voorzag 'n gelach zonder einde, waartegen haar pijnlijk hoofd nu niet bestand zou zijn.
Maar ze had er toch maar niets meer aan veranderd, ofschoon Go had gezegd, dat 'n zóó schitterende verschijning niet bevorderlijk kon zijn voor de aandacht der jonge lieden in de ernstige vergadering-zaken. Er sprankelde verwachting in Else's oogen, en ze dacht niet aan de wichtigheid, die Go zoo drukte.
Go voelde haar oogen warm worden, toen ze opstond; ze ging aan 't voeteneinde van de canapé zitten, legde haar hand over Else's handen: "Wat kennen we elkaar eigenlijk nog weinig, hè! En nu zijn we opeens samen 'n huishouden. Ik hoop zoo, dat 't goed gaan zal; ik zal m'n best doen." Else hield niet van scènes, was 't ook niet gewoon.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek