Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Maar dit is zeker, dat hij niet meende der Majoorske dank verschuldigd te zijn, omdat zij hem tot kavalier op Ekeby gemaakt had. Hij vond, dat 't beter voor hem geweest was dood te zijn, dan te leven met de bewustheid, schuld te hebben aan Ebba Dohna's zelfmoord. Hij verhief zijn hand niet om zich op de Majoorske te wreken, maar ook niet om haar te helpen. Dat kon hij niet.
De gravin zet de tanden op elkaar en wordt eindelijk haar ontroering meester. "Mijnheer Berling," zegt ze, en gaat naar hem toe. "U hebt er verwonderlijk slag van de menschen te doen vergeten, wie u is. Ik heb het niet geweten voor vandaag. Ik heb pas het verhaal van Ebba Dohna's dood gehoord en dat de zekerheid, dat de man, dien ze liefhad, haar niet waard was, haar in den dood dreef.
Nu staat ze op en 't bouquet valt op den grond. "Anna, je maakt me voortdurend wat wijs. Je zegt dat het een oude historie is, en dat de man al lang dood is. Maar ik weet immers, dat het nauwlijks vijf jaar geleden is, dat Ebba Dohna stierf. En dan zeg je, dat je dit zelf beleefd hebt. Je bent niet oud. Zeg mij nu, wie die man is!" Anna Stjärnhök begint te lachen.
Maar daar buiten op de eenzame paden ontmoette hij dikwijls de jonge Ebba Dohna. Zij hield niet van de feesten vol gedruisch, die in de zalen op Borg gevierd werden sinds de Gravin weduwe was. Ze was zoo zacht, zoo schuchter. Zelfs toen zij zeventien jaar was, was ze nog als een kind; maar prachtig was ze met haar bruine oogen, en den teeren, fijnen blos op de wangen.
En ze neemt zich voor de gravin nooit te zeggen, wie de man is, waar ze over spreekt; maar haar te laten denken, dat hij nu dood is. "Toen was hij nog jong," vertelt ze verder, "de levensvreugde vlamde weer op in zijn ziel. Hij bezat de gave van 't woord en een vurig hart, licht tot geestdrift bewogen. En er kwam een avondure, dat hij tot Ebba Dohna van liefde sprak. Ze antwoordde niet.
"Je kwaamt veel op Borg voor vijf jaar, Anna," zegt hij zacht; "weet je of het de Majoorske was, die Ebba vertelde, dat ik een ontslagen predikant was?" "Help de Majoorske, Gösta," is haar eenig antwoord. "Je kunt wel begrijpen, dat ik eerst weten moet of zij me tot een moordenaar gemaakt heeft." "Och, Gösta, wat zijn dat nu voor gedachten? Help haar, Gösta."
Ze wierp zich voor den koetsier op de knieën maar hij zei "neen!" Ze kreeg toevallen van smart en angst over haar dochter want gravin Märta is woest in vreugde en in verdriet. Ebba Dohna had longontsteking en haar leven was in gevaar. Maar er kon geen dokter gehaald worden. Toen reed de huisonderwijzer naar Karlstad.
Ebba Dohna waagde niet er met iemand over te spreken, maar sinds dien avond leefde ze alleen voor den terugkomst van den Heer en zijn duizendjarig rijk.
Gravin Märta vertelde haar van de levensgevaarlijke reis, die de jonge man om harentwil gedaan had, en zij zeide haar, dat ze hem tot belooning daarvoor haar hand beloofd had. De jonge Ebba Dohna was nu zooveel beter, dat ze gekleed op de sofa lag. Ze was mat bleek en nog stiller dan gewoonlijk.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek