Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
Hierheen droeg hij mij met spoed Als Begeerte's bliksemvoet: Dat 'k hem wederbreng' voor morgen, Of de wijze ontwaakt in zorgen. 'k Sluimerde op een dichtermond, Droomend als wie liefde vond In zijn aêm geluid nog suizend, Aardsche vreugden zoekt noch vindt hij, Hemelsch kust hij en bemint hij Wezens in de wouden huizend Der gepeinzen.
Ze droeg een donker kleedje dat in rechte plooien openvouwde op hare knieën, en een wit-pelsen manteltje dat ze had achterover geleid, op den rug van den stoel. Ze scheen niet te hooren wat rond haar gebeurde. Ze tuurde droomend naar de kachel die half-rood stond en die ronkte bijwijlen, vol geheimen. Bij den aschbak lag een klein oud hondje.
Eene schoone, die met de sierlijke pantoffel harer buurvrouw op eene gevoelige wijze had kennis gemaakt, stoof gillend op; eene andere lag, in vadsige rust, half droomend en bewegingloos als een lijk, op den heeten, vochtigen bodem.
Zie je, zoo heb ik later gemeend, dat Bertie indertijd vond, dat wij niet moesten trouwen, herhaalde Eve droomend, en toen, verloren in de geheimzinnigheid, die het leven om haar heen gesponnen had: Zeg Frank, wat was er toch in hem? Wat was hij, hoe was hij? Waarom heb je nooit veel over hem willen spreken?
Hij was haar zon; was hij weg, dan leefde zij slechts droomend voort; dan kwam het haar vreemd voor dat niemand haar miste, dat men geen leegte gevoelde zooals zij; keerde hij terug, dan ontwaakte zij en glimlachte en straalde. Even vóór zij de stad inreden, passeerden zij een van die stille buitenstraten, gelijk om elke stad gevonden worden.
Heerlijk, zoo half Omkuifd door den dommel, Droomend te drijven op 't dobberend vlot, Te zwemmen, waar 't zonlicht Zuiltjes van licht maakt; Te spartelen onder de spar. Maar boven dat blauw, Wie boodschapt mij Van 't heerlijke, hooge Walhal? Zou het er zaliger zijn? J. B. Schepers.
Alleen nog zichtbaar de roode sprei van 't pronkbed, de glimming van het koper op de kast; onzekere, donkere schaduwen. Flauw viel 'n schijn door de twee kleine ramen op zij. Eindelijk was ze opgestaan. Nog droomend en suffend ging ze naar buiten, leunde tegen den wand van den wagen. Kinderen, vuil, in ellendige plunje speelden in 't slijk. Een schreeuwend lawaai van verwilderde rakkers.
Vreemde, stootende kreten stijgen uit iederen korf kreten die enkel door den doodsangst worden uitgedrongen. De darren liggen niet meer onbekommerd tusschen de raten gerijd, rustig de eene roes uitslapend en droomend van de volgende. Zij zijn nu allen goed wakker, en vluchten radeloos om hun leven, door de nauwe straten van de bijenstad, woest gejaagd door de werksters.
Nog even was hij man van de wereld, en nog even was hij ridder, droomend van zijn dame.
Het meer is zoo kalm, dat het geheele landschap er zich duidelijk in weerspiegelt en het water dezelfde oranjekleur krijgt als de lucht. Het landschap geeft den indruk van groote rust; ineens wordt het duidelijk, waarom de Finnen zoo poëtisch zijn en zoolang droomend voor zich uit kunnen staren. Men begrijpt dat deze natuur de Finnen gemaakt heeft tot wat zij zijn: een volk van sagen en poëzie.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek