Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
Wilt gij liever hier blijven als bijzit van deze en in doodzonde dan te Pisa als mijn vrouw? Hij zal u, zoodra gij hem zult vervelen, met groote schande door uw eigen schuld wegjagen; ik zal u altijd liefhebben en altijd zelfs als ik het niet zou willen, zult gij mijn huisvrouw zijn.
Slaat d'r nou niet!... 't Is toch geen doodzonde!... Met slaan kom je niet terug!" "Zoo'n stommeling!" "Zal ik je zoover den weg wijzen?" Ze liepen den weg weer terug. Moeder voorop met den boer. Zij, achteraan met het loodzware pak langs de rechterheup. D'r oogen gloeiden in d'r hoofd, d'r tong plakte hard en droog tegen d'r verhemelte.
Het aanbod was niet geheel en al opregt; doch al ware het dat geweest, Isidoor zou het in elk geval van de hand gewezen hebben. Hij was een te naauwgezette knaap om ter wille van zijne gemoedsbezwaren zijne boodschappen te verzuimen. Jakob was ruimer van geweten, en vond het geene doodzonde vóór hij Isidoors voorbeeld volgde, nog een halfje citroen met suiker te gebruiken.
Gerson vertelt van een aanzienlijk man, die aan een Kartuizer had bekend, dat hem een doodzonde, en hij noemde met name die der onkuischheid, de minne Gods niet belemmerde, maar hem integendeel ontvlamde om de goddelijke zoetheid nog inniger te prijzen en te begeeren.
Meneer de pastoor greep naar zijn beker en hief hem in de hoogte. Heeren, riep hij plechtig uit, het zou zonde en doodzonde zijn indien deze zoo gelukkige toestand niet mocht blijven duren. Maar hij zal blijven duren, daar wil ik geen oogenblik aan twijfelen.
En dan waren er ook enkele rijken waarvan 't jammer zou zijn als ze verbrand werden. Ja zou 't eigenlijk wel zulk een doodzonde wezen: rijk te zijn? De heele wereld streefde er immers naar. Dat klopte niet, als je er goed over nadacht. Neen, hier was ergens iets niet in orde, waar 't dan ook zijn mocht.
Jeanne: »Juist, en dat is voor mij een groote schat.« Delafontaine: »Gevoelt gij behoefte te biechten, nu gij gelooft aan de openbaring van Uwe stemmen, dat gij gered zult zijn?« Jeanne: »Ik denk, dat wanneer ik schuldig was aan doodzonde, de Heilige Cathérine en de Heilige Marguerite mij wel oogenblikkelijk aan mijn lot zouden overlaten.
Jeanne: »Ik geloof vast wat mijne stemmen mij gezegd hebben, dat ik gered zal zijn; voor mij staat dit zoo vast, alsof ik reeds gered was.« Delafontaine: »Gelooft gij na deze openbaring dat gij U niet meer schuldig kunt maken aan doodzonde?« Jeanne: »Daar weet ik niets van, ik verlaat mij op den Heer.« Delafontaine: »Dat is een antwoord van groot gewicht.«
Hij rukte het gebalsemde lijk uit de sarkophaag, deed het met roeden slaan, met naalden doorsteken, de haren uitrukken, kortom op allerlei wijzen mishandelen, en het eindelijk, in strijd met de godsdienstwet der Perzen, volgens welke de verontreiniging van het reine vuur door lijken eene doodzonde is, verbranden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek