Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
Moeder was ondertusschen den tuin ingeloopen op het geblaf af en zag Désiré in woedend gevecht met een haveloozen man, die half over den haag geklommen was en beproefde den hond zijn keel dicht te knijpen, daar het beest hem niet wilde loslaten.
"Ga vader halen," riep moeder tegen zus "gauw!" maar juist kwam de veldwachter, die spoedig gevolgd werd door vader en een besteller door Jans van het kantoor gehaald. "Houd hem, Désiré," riep de veldwachter. De man wilde zijn vuist met kracht op den kop van den hond doen neervallen, maar het was te laat.
En de hond keek alsof hij alles begreep en trok zijn baas mee den tuin in en holde met hem om het hardst om de perken om zijn vreugde uit te buitelen. De lang gewenschte dag brak aan. Gepakt en gezakt ging de geheele familie naar den trein. Hoe verrukkelijk was die reis. Désiré zat als een deftig passagier voor het raampje te kijken en hield zich voornaam stil.
Hij was te water gesprongen en zwom met alle kracht naar de plaats, waar zijn kleine baas dreef. "Gauw, Désiré, gauw," riep het kind, voelend, dat hij zonk. Zus gilde maar steeds door. Ze zag haar lieve Tony al dieper en dieper in het water zinken, ze zag, dat hij verdween, voordat de hond hem nog had bereikt en ze sloeg de handen voor de oogen.
"Je meent het niet," zei moe, maar zus ging niet meer naar Tony toe en bleef pruilen. Als ze gingen wandelen, mocht Désiré nu ook mee. Wat was hij dan blij. Eerst ging hij aan een ketting, maar spoedig was hij genoeg gewend en liep buiten in het bosch los. Hij volgde de kinderen op de hielen of sprong om hen heen.
"Dat u een lieve grootmoeder bent," zei Tony, greep grootmoeders hoofd en stopte haar een paar lekkere donkere vruchten in den mond, "en dat grootvader, de beste grootvader is van de heele wereld, hè Désiré, wat zeg jij." En Désiré zei niets, maar kwispelstaartte; hij was het toch heelemaal met Tony eens.
Net zooveel als allemaal net zooveel als jij." En Tony kwam overeind en in een omarming nam hij zus en Désiré. "Ja, jelui hebt me samen er uitgehaald. Wat ben ik blij wat ben ik blij." En de groote menschen zagen elkander aan en grootmoeder zei: "Dat is een zegen des Heeren," en moeder knikte van ja. Spoedig was Tony weer hersteld. Hij was er prachtig afgekomen.
Kijk, vader, Désiré lacht ook, ziet u wel. Hè, mag hij ook mee. Grootvader heeft hem nog nooit gezien en het huis is toch groot genoeg, op het erf kan hij zoo heerlijk rondloopen en dan hè, ja vader, mag dat?" "Ik denk wel, dat het goed zal zijn. De reis is niet zoo lang en als we derde klas gaan kan hij mee."
Een jaar was voorbij gegaan sedert Désiré bij Tony kwam en het was een prachtige, groote hond geworden. Tony was ook flink gegroeid en hoe langer hoe meer was hij van Désiré gaan houden, die zeer gehecht was aan zijn kleinen baas. Désiré was ook voor zus heel lief maar haar afkeer van den hond was eer toe- dan afgenomen.
"Dat is zeker, ik ben blij dat we hem hebben. Kom, hier trouw beest. Je zult het altijd goed bij ons hebben, hoor," en iedereen op zijn beurt haalde den hond aan, die kwispelstaartte van plezier. "Désiré!" riep Tony. Toen sprong zus naar hem toe, bracht hem bij Tony wipte op de teenen, boog zich over hem heen met haar arm om Désiré's hals en fluisterde "Nu houd ik ook van Désiré, hoor.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek