Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
RUMMEL. De heele stad is op de been, Bernick. Het is waarlijk een verheffend oogenblik. VIGELAND. Laat ons het in deemoed aannemen, meneer Rummel. RUMMEL. Alle banieren zijn er bij. Wat een stoet! Daar hebben we de feestcommissie met mijnheer Rörlund aan het hoofd. BERNICK. Laat ze nu maar komen, zeg ik! RUMMEL. Maar hoor eens, in den opgewonden toestand, waarin je verkeert.... BERNICK. Wat dan?
En, al kunnen op het oogenblik mijn vrienden, dit slecht gelooven, toch is het niet minder waar dat voor hen die leven in vrijheid, ledigheid en gerief, het gemakkelijker is de lessen van den deemoed te leeren dan voor mij die den dag begin met neder te knielen om den vloer mijner cel te reinigen. Want het leven in de gevangenis met zijn eindelooze onthoudingen en beperkingen maakt ons opstandig.
In éen enkelen knop kan een nieuwe volle lente zich verschuilen, en het lage nest van den leeuwerik houdt de vreugde in, die bestemd is als bode op te stijgen voor het aangezicht van menigen rozigen dageraad. Zoo is mogelijk al de levensschoonheid die mij nog overblijft, vervat in éen enkel oogenblik van overgave, vernedering en deemoed.
De royaliteit van juffrouw Sowerberry jegens Oliver had daarin bestaan, dat alle kliekjes en afval, die niemand anders wilde eten, hem met milde hand toegestopt werden; dus lag er heel wat deemoed en zelf-vernedering in, dat zij zich vrijwillig boog onder Bumble's zware beschuldiging, waaraan zij, om haar recht te doen, geheel onschuldig was in gedachte, woord of daad. »Ja!« zei Mr.
Dat hij verbleekt en 't hoofd omneer gebogen, Zuchtend zijn kleinste zonde nog berouwt; Want toorn noch trots zich voor haar staande houdt. Helpt, Vrouwen, dan mij haren lof verhoogen! In 't hart dat haar hoort spreken wordt geboren Zoetste verteedring en een deemoed zacht; Zaalg zij, wie voor het eerst haar ziet, geprezen!
De lange deemoed is de weg naar u, o Volk, moeder der geslachten. In uw wijde mantel bergen de zachte kinderkens nog hun bang gezicht. Uw grote zonen en dochters wenkte gouden gewuif gij ziet hen van u gaan, die schreiende geboren uit uw vrolik vlees dat uw lach als een golf naar de sterren hees! Uw hart is een zoet tabernakel, blauw Als het kleed van de Lieve-Vrouw.
Kalm en zwijgend niet alleen, maar met trotsche houding en blik hoorde Betis die bedreiging aan. "Heeft hij geen knie gebogen?" vroeg Alexander, langs hoe meer vergramd: "is hem geen enkel woord van deemoed ontvallen? Voorwaar, ik zal zijn stilzwijgendheid overwinnen, en kan ik hem geen woord, dan zal ik hem voor 't minst een jammerklacht afpersen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek