Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
De jongeheer Flodoard schildert ... voor z'n pleizier, en ... voor de Kunst. Wat zeg je dáárvan? Wouter bleef stom van verbazing. Heel goed! Voor de Kunst, mannetje! Denk je dat-i wat krygt voor z'n schilderyen? Zeg, Pompile, je moet 'm toch Mozes by 't Doornbosch eens laten zien ... Ja, papa!
Dat wegwerpen van vernielde bloemen door Ophelia, had wel iets van: zie Wouter, zóó hebje met my gedaan! Waren we niet afgesproken dat... Wel neen, afgesproken was er niets. Toch kwam 't Wouter voor, dat-i 'n woordbreker was en 'n gloed van schaamte overtoog z'n gelaat.
En ook niet by den koning, die in 't geheel geen raad geven wou, omdat het een zaak van de zon was, waarmeê hy zich niet mocht bemoeien. Emma was troosteloos. Ze wist hoe lief Kusco haar had. 's Avonds in 't woud had ze hem beluisterd, toen-i een lied zong waarin hy zeide dat-i zonder haar niet leven kon.
Ze vleide zich eenige oogenblikken met de hoop haar deserteur in 't oog te krygen, en nam zich voor, als 't lukte, hem unguibus et rostris in haar nest te slepen, niet om 't genoegen van z'n gezelschap nu, maar om te voorkomen dat-i naar z'n eigen huis ging, en daar meer vertelde dan haar aangenaam was.
Maar de oude meid hield zich flink. "Wie nog 'n woord spreekt, wordt van de lyst gestreken, zei ze. Ik heb nog zes heele dagen van Gods lieve week voor me, en 'n mensch moet toch zorgen dat-i toekomt, niet waar? Voort, allemaal, de plaats af en de gang uit, voort! 't Is, dunkt me, wèl zoo!
Wouter piepte verlegen terug, dat het: "ik" was. Uit deze stoornis vloeide voort dat-i zich wist overteplaatsen in den kring waar zulke belangwekkende dingen werden verhandeld. Z'n entrée de salon had plaats onder de allerongunstigste omstandigheden. Hy werd hevig berispt omdat-i "nog" niet uitgekleed was, en... Zet jy je bakker op, voor je je kleeren uittrekt?" riep de moeder.
Vanhier dan ook dat-i in oogenblikken van menschelyke zwakheid zich soms vermoeid voelde, en gelegenheid zocht 'n deel van z'n last op den nek te wentelen van 'n protestantsch jongetje dat lust in werken had, en ... cautie stellen kon. Dit was 't voornaamste ... inderdaad!
Sedert dertig jaren verkondigde hy z'n fameuze hoofdgrondstelling tweemaal daags op den zeldzamen keer na, dat-i geen enkelen passagier in de roef had en nog nooit was z'n hoogstmerkwaardig maxime aangehoord zonder hem 'n zalvend: "ja, ja, schipper, daar heb je wel gelyk in!" optebrengen.
Na Glorioso namelyk, en de onmogelykheid om dat boek waardig te vervangen, was-i in de namiddagen die hy vry had, onwillekeurig weergekeerd naar de plek waar-i kennis had gemaakt met de boekerige romanwereld, en hoe grof ook de kleuren waren van 't eerste beeld uit die wereld dat zich aan hem voordeed, ja, misschien juist òm de grofheid van die kleuren, hy voelde zich daardoor zóó aangetrokken, dat-i zichzelf geheel veranderd voorkwam, en niet meer begreep hoe hy ooit z'n genot had kunnen zoeken in die taartjes op den hoek.
Een kleine jongen met 'n stadskleurig gezichtje stond op de stoep, en scheen besluiteloos. Het was hem aantezien dat-i gebukt ging onder 'n plan boven z'n kracht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek