United States or Belarus ? Vote for the TOP Country of the Week !
"O neen," zeide Schaunard op sentimenteelen toon, "laten we elkaar niet meer verlaten." "Dat is zoo," merkte Colline op; "je bent hier erg op je gemak." "U een oogenblik verlaat," ging Rodolphe voort, "morgen verschijnt de Echarpe d'Iris , een mode-tijdschrift, waarvan ik hoofdredacteur ben, en ik moet de drukproeven nog corrigeeren. Binnen een uur ben ik terug."
"Zou je aan de analyse niet een korte, of liever een lange beschouwing over het stuk kunnen vasthechten?" vroeg de criticus. "Och," zeide Rodolphe, "ik heb wel mijn bepaalde ideeën over de tragedie, maar ik waarschuw je, dat ik ze al driemaal in den Castor en in de Echarpe d'Iris heb laten afdrukken." "Dat is minder; hoeveel regels beslaan je ideeën?" "Veertig regels."
"Kom maar mee," antwoordde de witte hoed, terwijl hij den invalide twee sous toewierp. "Nu is het oogenblik gekomen," dacht de redacteur van de Echarpe d'Iris, toen hij de brug overliep; aan het einde ervan bij de klok van het Instituut gekomen, bleef Rodolphe plotseling staan, wees met een wanhopig gebaar naar de wijzerplaat en riep uit: "Vervloekt! Kwart voor vijf. Ik ben verloren."
"Nou vooruit, ga je mee, Schaunard?" "Laat ik nog even op één ding wijzen!" antwoordde de gammakunstenaar. "Wanneer we de dames overladen met de duizend luimen der mode, begaan we misschien een dwaasheid. Denkt eens goed na. Zijn jullie niet bang, dat, als zij op de platen uit de Echarpe d'Iris gelijken, al die pracht en praal een verderfelijken invloed op haar karakter zal uitoefenen?
"Ha, ben jij het!" zeide de criticus, toen hij Rodolphe zag, "je komt als geroepen; ik heb je een kleinen dienst te vragen." "Dat treft prachtig!" dacht de redacteur van de Echarpe d'Iris. "Was je gisteren in den Odéon?" "Daar ben ik altijd!" "Je hebt dus het nieuwe stuk gezien?" "Wie zou het anders gezien hebben? Het publiek van den Odéon ben ik!" "Dat is waar ook," zeide de criticus.
Toen zij gehoord had, dat Rodolphe hoofdredacteur van de Echarpe d'Iris en van den Castor, twee modebladen, was, begon zij, in de hoop, dat hij reclame voor haar artikelen zou maken, op vrij in het oog loopende wijze met hem te coquetteeren.
Je mankeert niets aan je oogen." "Je weet heel goed, dat ik voor de Echarpe d'Iris een verslag over de schilderijen-tentoonstelling moest maken; en zonder monocle kan je geen schilderijen beoordeelen; dat was een gerechtvaardigde uitgave. Verder? ...." "Een wandelstok ..." "O, die is voor jouw rekening," zeide Rodolphe. "Je hadt geen wandelstok noodig."
Rodolphe bezwoer, dat het nu voor goed uit was met zijn wroeging en wanhoop. Hij liet zich zelfs overhalen mede te gaan naar het bal Mabille, waar zijn veronachtzaamde kleeding al heel slecht de Echarpe d'Iris vertegenwoordigde, die hem vrijen toegang tot dezen tuin van galanterie en genot verschafte. Daar ontmoette Rodolphe weer andere vrienden, met wie hij begon te drinken.
"En ik," zeide Rodolphe, "heb mij door den kassier van de Echarpe d'Iris een voorschot laten geven van dertig francs, onder voorgeven, dat ik mij moest laten inenten." "Het is vandaag dus Heiligendag," zeide Schaunard; "ik alleen heb niets gekregen, dat is toch vernederend." "Intusschen," viel Rodolphe hem in de rede, "handhaaf ik mijn uitnoodiging voor een diner." "En ik ook," zeide Colline.
Maar Rodolphe, grijp, uit liefde voor de menschheid en ter wille van den roem van de Echarpe d'Iris en van den Castor, weer met vaste hand de teugels van den goeden smaak, die ge in uw zelfzuchtige smart slap hebt laten hangen; anders zouden de vreeselijkste dingen, waarvoor gij verantwoordelijk zoudt zijn, kunnen gebeuren.