Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
Dan hebben we nieuwe kleêren voor de feestdagen, en zullen we vleesch en groote visch eten. Ondertusschen leef ik vrij, we zullen elkaar alle dagen kunnen zien en samen eten. En omdat toch de oude Tasio zegt dat Crispin veel aanleg voor leeren heeft, zullen we hem in Manila laten studeeren. Ik zal wel werken, om hem te onderhouden, nietwaar moeder? En dan wordt hij dokter, wat dunkt u?"
Ze betreurde de diepe rivier, die dicht bij haar hut liep en welker steile oevers, bezaaid met puntige rotsblokken, haar zulk een zoeten dood boden. Doch de gedachte aan haar kinderen, aan haar zoon Crispin, wiens lot haar onbekend was, was haar een licht in dien nacht. En ze kon gelaten stamelen: "Later....later gaan we diep in 't bosch wonen!"
"O!" viel Basilio in, en zijn lippen trokken zich met ergernis samen. "Jongen!" vermaande zij. "Wees niet boos, moeder!" antwoordde hij ernstig, "is het niet beter zoo met ons drieën: u, Crispin en ik? Maar u schreit. Ik heb niets gezegd." Sisa zuchtte. "Eet je heelemaal niets? Laten we dan naar bed gaan, want het is al laat."
"Basilio is thuis, Crispin is hier gebleven," antwoordde Sisa. "Ik wil hem zien..." "Jawel!" zei de bediende. "Hij is gebleven, dat is zoo, maar daarna... daarna is hij met een heeleboel dingen, die hij gestolen had, ervandoor gegaan. De pastoor heeft me van morgen vroeg naar de kazerne gestuurd om er kennis van te geven aan de Guardia-Civil.
De twee broertjes werden ijskoud. "Jij, Basilio, krijgt een boete van twee realen, omdat je niet in de maat luidt!" zeide hij met een spelonkstem, alsof hij zijn stembanden kwijt was. "En jij, Crispin, jij moet van nacht hier blijven, totdat wat je gestolen hebt, terecht is." Crispin keek naar zijn broer, alsof hij om bescherming vroeg.
Honderd zestig maal een cuarto. Och hemeltje! En hoeveel is honderd zestig?" "Twee en dertig handen," antwoordde de oudste. Crispin zat een oogenblik naar zijn handjes te staren. "Twee en dertig handen!" herhaalde hij, "zes handen en twee vingers, en iedere vinger twee-en-dertig handen... en dan iedere vinger een cuarto... Och lieve tijd, wat 'n cuarto's!
Crispin hief het hoofd op en keek zijn broer aan. "Lekker eten! Ik heb nog heelemaal niet gegeten: ze willen me geen eten geven zoolang dat geld nog niet terecht is... Maar als moeder 't gelooft? Jij moet haar zeggen, dat de eerste koster liegt, en de pastoor die hem gelooft ook, dat ze allemaal liegen; dat ze zeggen dat we dieven zijn, omdat onze vader zich slecht gedraagt en..."
Dus vooral dit: geen charme van het oogenblik. Heb je hieraan behoefte, ga dan overal heen, maar niet naar Rome. Lees er Ouida's Ariadne nog eens op na; dan zal je zien hoe het behoort. Gioia en Crispin en Hilarion uit dat boek, dat me, toen ik vijftien was, in extaze bracht! en nu?
Ginds, ver van 't dorp, woont de moeder van Basilio en Crispin, vrouw van een harteloos man, die voor haar kinderen tracht te leven, terwijl hij lanterfant en hanegevechten bijwoont. Zijn bezoeken thuis zijn zeldzaam, doch altijd smartelijk.
"De hoofd-koster zei me, toen hij Crispin meenam, dat ik niet voor tienen naar huis mocht. En omdat dat erg laat was, ben ik gevlucht. In 't dorp riepen de soldaten me 'werda' toe. Ik zette het op een loopen. Toen hebben ze me geschoten en een kogel heeft even mijn voorhoofd geraakt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek