Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
Daarop zonk het en verdween in de diepte der zee. Aldus was het uiteinde van den vroolijken kapitein Yin, gezagvoerder van de Sam-Yep. Tien minuten later was de jonk in westelijke richting uit het oog verloren en dreven Kin-Fo, Craig-Fry en Soun weder alleen op de oppervlakte van de zee. Waarin men zien zal waaraan men zich blootstelt als men kapitein Boyton's drijftoestel gebruikt.
En William J. Bidulph riep: »Craig-Fry?" Craig en Fry stonden werkelijk achter de deur van het particuliere kabinetje. Zij waren den cliënt gevolgd tot aan de deur van het bureau en wachtten daar zijn vertrek af.
Toch koesterden Craig-Fry eenige achterdocht en zij ondervroegen den man. »Waarom", luidde hunne vraag, »biedt gij aan ons te geleiden en waarheen wilt gij ons brengen?" Niets natuurlijker dan deze dubbele vraag, maar ook niets natuurlijker dan het antwoord dat er op gegeven werd.
Zij waren nu op vrij voldoenden afstand van de jonk, maar een langer voortgaan zou hen te veel vermoeid hebben, zoowel door de spanning van het zeil als door de vrij krachtige kabbeling der golven. Craig-Fry gaven het bevel om te stoppen. De schoten werden gevierd en de kleine vloot hield stil. »Vijf minuten rust, als 't belieft, mijnheer?" zei Craig, zich tot Kin-Fo wendende. »Gaarne."
Meermalen werden de reizigers door verdachte troepen aangehouden, als zij de nauwe holen, diep tusschen de »loess"-lagen uitgegraven, doortrokken; maar het zien van Craig-Fry met den revolver in den gordel, had de straatroovers tot nog toe altijd eerbied ingeboezemd.
Hij hechtte meer dan ooit aan het leven en hij zou, om de uitdrukking van Craig-Fry te bezigen, »zich hebben laten dooden om het te behouden." 't Was niet waarschijnlijk dat men te Si-Gnan-Fou eenig spoor zou vinden van den philosoof. Nooit zou een oude Taï-ping op de gedachte gekomen zijn daar een schuilplaats te zoeken.
»Tienduizend taëls voor wien hem in handen krijgt!" riep Kin-Fo. »Tienduizend taëls!" herhaalden Craig-Fry. »Ya! ya! ya!" gilden zij die in de voorhoede der vervolgers waren. Allen hadden zich rechts gewend, evenals de philosoof, en omringden den muur van den tempel. Wang was verdwenen.
Hij nam daarop uit zijn borstzak een flesch en een glas, vulde dat met besten brandewijn en reikte het zijn cliënt over. Kin-Fo liet zich niet lang bidden en ledigde het glas tot den laatsten druppel. Craig-Fry volgden zijn voorbeeld en Soun werd niet vergeten. »Hoe gaat het?.." vroeg hem Craig. »Beter!" antwoordde Soun na gedronken te hebben. »Zouden wij ook niet een stukje kunnen eten?"
»Tweemaal honderdduizend dollars", antwoordden Craig-Fry. »En ik verlies mijn geheele vermogen, om van mijn leven niet eens te spreken. U ziet dus dat ik veel meer bij de zaak betrokken ben dan u!" »Dat is zoo!" »Gaat u dus voort met voor uw belangen te waken, dat moogt u; maar ik ga mijn eigen weg." Er was niets tegen in te brengen.
Wat Soun betreft, het leven aan boord beviel hem uitstekend. Hij behoefde niet te loopen, hij behoefde niets te doen, zijn meester kon hij overlaten aan de goede zorgen van Craig-Fry, hij kon zich, na flink gegeten en gedronken te hebben, rustig in zijn hoekje uitstrekken om te slapen en het eten was uitmuntend.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek