Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 mei 2025
Zij had een tang om sardinenblikjes open te breken in de eene knokkige hand, en in de andere hield zij een bus Herakleophorbia, die zij zei te willen openen, of te sterven in de poging. Zij spande zich onvermoeid in, terwijl door het uiterst dunne beschot de stem van het kleine kind der Caddles klaagde.
"Ik moet m'n plicht doen," zei het agentje, met een bleek, doch vastbesloten gezicht. "La' me met rust, hoor! Ik moet net zoo goed leven as jij ook. Ik moet denken. Ik moet eten. La' me met rust!" "De wet is eenmaal niet anders," zei het agentje, blijvend waar hij was. "Wij hebben de wet niet gemaakt." "Ik ook niet," zei de jonge Caddles.
"Caddles al wéér beneden. Geen eten voor het kind! Maar m'n beste Greenfield, dat k
"Je mag er wel goed voor zorgen, Caddles. Natuurlijk gaat dat zoo niet dóór, daar het met de flesch grootgebracht wordt, maar we moeten er voor doen wat we kunnen. Ik zal je nog wat flanel sturen."
En hij stak zijn tweede been over den muur en scheen van plan te zijn naar beneden te komen. Achter hem werden nog meer agenten zichtbaar. "Denk erom tegen jou heb ik niks," zei de jonge Caddles, zijn reusachtige knots omknellend, met bleek gelaat, en een slappen vinger naar den agent uitstekend. "Tegen jou heb ik niks, maar dit zeg ik je, je láát me met rust."
Als die Caddles toch nog weer zoo'n kind " Doch zelfs zulk een afgezonderd plaatsje als Cheasing Eyebright kon, bij de steeds toenemende drukte die er over het Voedsel gemaakt werd, niet lang volharden in de theorie van Overvoeding besmettelijk of niet.
Nadat dit arme wezen ternauwernood twee rotsblokken ontweken was, vluchtte hij door den westelijken uitgang, den heuvel over, met zijn knapzak dansend op zijn rug en met glanzende beentjes die in een kuitbroek gestoken waren, en liet een spoor van krijtachtige echinodermata achter zich, terwijl de jonge Caddles, voldaan over de verwoesting die hij aangericht had, met groote passen naar buiten kwam om zijn fortuin in de wereld te gaan zoeken.
"Dat kind daar ik van heb hooren spreken, 't kind dat je ons goedje gegeven hebt het kind dat acht en twintig pond weegt." De handen van juffrouw Skinner waren zenuwachtig in de weer, en ze liet de uien vallen. "Warachies, meneer," zei zij, "ik weet werkelijk niet wat u bedoel. M'n dochter, meneer, juffrouw Caddles, 'ééft een kind, meneer."
Waarom hak ik krijt en wasch jij, van dag tot dag, terwijl Lady Wondershoot rondrijdt in haar rijtuig, moeder, en op reis gaat naar die mooie vreemde landen die jij en ik nooit zullen zien, moeder?" "Dat komt omdat zij 'n dame is," zei juffrouw Caddles. "Zoo zoo," zei de jonge Caddles en verzonk in diep gepeins.
Ik denk aan den jongen Caddles altijd terug zooals men hem op den Nieuwen Kentschen weg zag, met de warme stralen der ondergaande zon op zijn verbaasd gezicht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek