Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 oktober 2025
»Breng hem weg, juffrouw Mann!« zei Mr. Bumble bevelend. »Hier moeten de Regenten van in kennis worden gesteld, juffrouw.« »Als de heeren maar begrijpen, dat ik het niet helpen kan,« klaagde juffrouw Mann patetisch. »Dat zullen ze begrijpen, juffrouw, ze zullen ingelicht worden omtrent den waren stand van zaken,« zei Mr. Bumble. »En breng hem nu weg; ik word er ziek van als ik hem aanzie.«
Bumble op indrukwekkenden, hoogdravenden toon. »Je gaat een leerjongen worden, Oliver.« »Een leerjongen, meneer?« vroeg het kind bevend. »Ja, Oliver,« zeide Mr.
Aldus aangemoedigd stapten de dragers met hun lichten last voort en de beide rouwdragenden bleven zoo dicht bij hen als zij konden. Mr. Bumble en Sowerberry liepen een knap eindje vooruit en Oliver, die niet zulke lange beenen had als zijn meester, draafde naast hen.
Oliver's snikken belette hem enkele oogenblikken te antwoorden; juist toen hij wilde gaan vertellen, hoe hij in het Buitenhuis opgevoed en door Mr. Bumble naar het armhuis gebracht was, werd er op een bijzondere manier op de buitendeur geklopt; de dienstbode kwam hard naar boven loopen en diende Mr. Grimwig aan. »Komt hij boven?« vroeg Mr. Brownlow.
Bumble den waard toe. »Maak 't sterk en heet. Daar houdt u van, nietwaar?« »Niet al te sterk,« viel Mr. Bumble in met een bescheiden kuchje. »Je weet, wat dat zeggen wil, waard!« zei de vreemdeling op drogen toon. De waard glimlachte, verdween en kwam een oogenblik later terug met een dampend glas, waaruit de eerste slok Mr. Bumble tranen in de oogen bracht.
Dit buitengewone, opmerkelijke voorval toont aan, dat zelfs een bode, voortgedreven door een plotselingen, machtigen impuls, overvallen kan worden door een tijdelijk verlies van zelfbeheersching en het vergeten van zijn persoonlijke waardigheid. »O meneer Bumble, o meneer!« zei Noah. »Oliver.... meneer.... Oliver is....« »Wat? Wat?« viel Mr.
Nadat zijn gezicht onder de pomp was gehouden en aan de japon van juffrouw Mann afgedroogd, werd hij in de ontzagwekkende tegenwoordigheid van Mr. Bumble, den bode, gebracht. Het kind was bleek en tenger, zijn wangen ingevallen en zijn oogen groot en schitterend.
»De drommel zal dien bode halen!« zei juffrouw Mann, toen zij het welbekende gerammel aan het tuinpoortje hoorde. »Wat moet die nou weer zoo vroeg in den morgen? Wel mijnheer Bumble, wie kon denken, dat u daar was! Maar 't doet me plezier, echt plezier! Kom in de kamer mijnheer, asjeblieft.« De eerste woorden waren tot Suzanna gericht en de uitroepen van blijdschap tot Mr.
't Is jenever.« »Geeft u de kinderen jenever, juffrouw Mann?« vroeg Bumble, en zijn oogen volgden het interessante mengproces. »Ja, meneer, al is 't nog zoo duur,« antwoordde de kinderverzorgster. »Ik kan ze niet voor m'n eigen oogen zien lijden, ziet u meneer.« »Nee,« viel Mr. Bumble bij, »nee, dat zou u niet kunnen.
»Hm!« zei Mr. Bumble en nam al zijn natuurlijke waardigheid te baat. »Die vrouwen zullen ten minste mijn rechten eerbiedigen. Hé! hé! Wat beteekent dat lawaai, wijventroep?« Bij deze woorden deed Mr.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek