Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 oktober 2025
Bumble, zijn stoel bij kleine beetjes opschuivend, den afstand tusschen hem en de Moeder te verminderen en bracht, al voortreizend langs den omtrek van den cirkel, na verloop van eenigen tijd zijn stoel dicht naast die, waarin de Moeder zat. De twee stoelen raakten elkaar aan en toen 't zoover was, verschoof Mr. Bumble zijn stoel niet meer.
U weet allemachtig, wat zijn dat een mooie knoopen, meneer Bumble, daar heb ik nog nooit op gelet.« »Ja, leelijk zijn ze niet,« zei de bode en keek met trots naar beneden langs de groote koperen knoopen, die zijn jas versierden. »De voorstelling er op is dezelfde van het stadszegel de Barmhartige Samaritaan, die den zieken, gewonden man verzorgt.
Bumble onschuldig aan, doch deze heer voorkwam een aanmerking, door Oliver onmiddellijk in een aangrenzend vertrek te brengen, waarvan de deur openstond. Het was een ruime kamer met een groot raam.
»Ik meende niets kwaads, jongmensch,« merkte Mr. Bumble majestueus op. »En hebt niets kwaads gedaan,« zei de vreemde. Dit korte gesprek werd door nieuwe stilte gevolgd, die opnieuw door den vreemdeling verbroken werd. »Ik geloof, dat ik u al vroeger gezien heb?« zei hij. »U was toen anders gekleed en ik liep u alleen op straat voorbij, maar ik herken u toch.
»Er zijn heel wat inktvlekken op, mijnheer,« zei de kinderverzorgster, »maar 't is toch in orde, geloof ik. Dank u, meneer Bumble, ik ben u zeer verplicht.« Mr. Bumble knikte vriendelijk in antwoord op de beleefde woorden van juffrouw Mann en vroeg, hoe de kinderen het maakten. »God zegene hun lieve kleine hartjes!« zei juffrouw Mann ontroerd, »ze zijn zoo goed als 't maar kan, de schatjes!
De vrouw weet waar 't om gaat, nietwaar?« De vraag werd tot Bumble gericht, maar zijn vrouw voorkwam het antwoord, door te zeggen, dat zij er alles van wist. »Is 't waar, wat hij zei, dat u bij dat oude wijf was toen ze stierf en dat zij u iets vertelde....« »Over de moeder van den jongen, waar u over sprak,« viel de Moeder in. »Ja.«
Bumble aan. »Wil je 't je eigen B. niet vertellen?« »Nu niet,« antwoordde de dame. »Op een anderen dag. Als we getrouwd zijn, schat.« »Als we getrouwd zijn!« riep Mr. Bumble uit. »Eén van die schooier-kerels heeft 't toch niet gewaagd....« »Nee, nee, schat!« viel de dame haastig in.
Claypole zelf flauw, maar het resultaat is hetzelfde. Mr. Bumble en zijn vrouw, uit hun betrekking ontslagen, verzonken langzamerhand tot groote armoede en ellende en werden eindelijk in hetzelfde armhuis opgenomen, waar zij eenmaal over anderen gebaasd hadden. Men heeft Mr. Bumble hooren zeggen, dat hij in zijn tegenspoed en vernedering zelfs niet blij kon zijn, van zijn vrouw te zijn gescheiden.
Toen zij hunne bestemming naderden, vond Mr. Bumble het gepast, naar beneden te kijken en te onderzoeken, of de jongen er wel goed genoeg uitzag om voor zijn nieuwen meester te verschijnen. Zooals vanzelf spreekt, deed hij dit met de noodige en gepaste vertooning van vriendelijke bescherming. »Oliver,« zei Mr. Bumble. »Ja, meneer,« antwoordde Oliver met zachte, bevende stem.
Bumble, »zoo iets gezien als waartoe de onbeschaamdheid van de armen nu gekomen is. Omdat hij niet weg wou gaan en zijn blijven het gezelschap erg hinderde, liet onze opzichter hem een pond aardappelen en een halve kop havermeel geven. »Och God!« zegt die ondankbare schurk, »wat heb ik daaraan?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek