Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 september 2025
Er lag nog sneeuw op de velden, maar de natuur werkte al: in de bosschen bloeiden viooltjes en sleutelbloemen, de struiken begonnen uit te botten en een nachtegaal zong, vlak voor zijn raam. Welk een heerlijkheid weer buiten te zijn! Vol verrukking verkende hij de omgeving van zijn woning nog voor hij goed en wel op orde was, beliep alle paadjes, doorzocht alle boschjes, blij als een kind.
Naar de streken die mij wijzende is uw' vlerke en uw geschal, en van waar ik, vrij en veilig, niet meer, niet meer neêr en zal. VOETNOOT: 1 Het gezaaide graan dekken met de uitgespitte aarde. De boomen zien zwart, van de zwellende botten; o zonne, wanneer zal uw' macht, onbevaên , weêr 't springende blad, en de banden ontknotten, waarin 't twee drie maanden heeft houtvast gestaan?
Geen gekraak werd vernomen. Toen, al mijn krachten inspannende, drukte ik mijn gansche lichaam zoo hevig, dat mijn botten kraakten. Op dat oogenblik werd ik, geloof ik gek. Tot nog toe had ik weerstand geboden aan den waanzin, die als bedwelmende rook opsteeg naar mijn hersenen.
Is lezen moeielijk? vroeg ik aan Vitalis, nadat ik geruimen tijd, in gepeins verzonken, naast hem had geloopen. Moeielijk voor hen, die een botten geest hebben en nog moeielijker voor hen, die niet willen. Hebt gij een botten geest? Dat weet ik niet; maar, als gij mij wilt leeren lezen, geloof ik dat ik mijn best zou doen. Nu, wij zullen zien, wij hebben nog den tijd daarmede. Tijd!
Bij andere vormen van waarzeggerij, die geen deskundige verklaring vereischen, meent men, dat de toekomst kan worden geopenbaard door de barsten en lijnen van het bot van een eenigszins verbranden reebout, een methode, die veel overeenkomst heeft met de oude Engelsche gewoonte van voorspellen uit botten van dieren.
"Bezinne," antwoordde hij, plotseling bijna uitdagend, "die zijn gat verbrandt moe op de bloaze zitten, en die hem in nen nest mee deurns zet 'n wee niet dewelken dat er hem steekt! 't Kan het van mij zijn, moar 't kan euk van Vaprijs zijn en meschien nog van ne heulen boel andere. Ik 'n trek het mij nie aan, bezinne; 'k voag er vierkante mijn botten aan."
We rijden nog altijd langs hetzelfde meer, en naderen Botten, waar een zeer eenvoudig hotel staat, met een keurig gebouwden Stabbur, zoo iets als een oud kabinet in de open lucht; natuurlijk is dit een proefje van architectuur en geen ernstig gemeende ouderwetsche stabbur.
Daar in den midden scheen er éen weg te willen vliegen van zijn knoestigen tak; een glanskrans als een regenboogje glom om zijn borst, maar de stompe botten van de open vlerken waren dof van het stof; zoo het vuil mat is op het glad-donker van een wijnflesch; poeder van houtworm lag gelig op het voorhoofdlooze kopje.
Het begrip »vergif« wordt voor u allen gesymboliseerd in een doodskop met gekruiste botten, of in met zwart en rood beschilderde wangen en oogen eener verloren vrouw... voor mij echter is vanaf gisteren vergif analoog met Simon's pudding.
Maar daar floot een merel in den knottigen kastanjeboom, en vloog toen naar de vest. De vesteboomen waren bruin van de botten en hongen vol musschengeschetter. In den hof stonden de perelaars in bleeke knop, die elken dag kon openbreken; de pruimeboomekens lieten al wat roze zien, de perzikeboomen pronkten in lichtroode, weelderige bloem.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek