Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 mei 2025
Jan Borluut vormde intussentijd zijn mannen in regelmatige benden voor de linkervleugel van het vierkant; hij wilde zijn dappere Gentenaars als tentoonstellen, opdat de Bruggelingen zien mochten dat zij voor hen ook niet in vaderlandsliefde wijken moesten.
Door wonden en vermoeidheid afgemat zonk hij ten laatste op de lijken zijner wapenbroeders neer en de Gentenaren liepen toe om hem te doden; maar Jan Borluut wilde de dappere Fransman niet laten sterven, hij deed hem achter de slagorde dragen, en nam hem onder zijn bescherming .
De Vlamingen, ziende dat zulk een onverwachte bijstand, zulk een talrijk leger hun toekwam, waren van vreugde niet meer in te houden; de Aanleiders moesten alles aanwenden om hen in hun gelederen te doen blijven. Zij bewogen zich onstuimiglijk, en raasden van blijdschap, of zij uitzinnig waren. Mijnheer Jan Borluut riep tot hen: "Hebt moed, mijn vrienden, Vlaanderen zal vrij zijn.
Willem van Gulik, Jan Borluut en Boudewyn van Papenrode bevonden zich aan de linkerzijde, terwijl de jonge Gwyde met Jan Breydel en de andere voornaamste ridders aan het voeteinde met gebukt hoofd op de gewonde staarden.
Rodolf was van wanhoop en razernij zinneloos geworden, hij verstond de woorden van Borluut wel, en wellicht kwam een dankbaar gevoel zijn hart ontroeren, maar het verwijt van verstandhouding met de vijand, hem door de Seneschalk Robert gedaan, had hem met zulke bittere spijt vervuld dat hij niet langer leven wilde.
Wij moeten denken dat wij de vrijheid des Vaderlands in het spel wagen, want zo wij de strijd verloren, zou het voor altijd gedaan zijn: dan mochten wij het wapen wel aan de wand hangen." Daar de edele Borluut door gans Vlaanderen als een kundige en wijze krijgsman vermaard was, werd zijn rede door velen der bijzijnde ridders, alsmede door Jan van Namen goedgekeurd.
Hij deed met de hand een teken alsof hij Jan Borluut een laatste vaarwel wenste, en sloeg plotseling nog twee Gentenaren dood.
Ik breng vijfduizend welgewapende en onverschrokken mannen ." En dan antwoordden de opgetogen benden: "Heil! Heil de held van Woeringen! Borluut! Borluut!" Mijnheer Borluut kwam bij de jonge Graaf, en meende hem met hoofse spreuken te groeten, maar Gwyde viel uit: "Laat varen die spreuken, Mijnheer Jan, geef mij de hand als vriend.
Rodolf de Nesle bleef lang, met wonden overdekt en met het bloed der zijnen bespat, boven de lijken vechten, zijn dood was zeker. Jan Borluut, dit ziende, gevoelde een innig medelijden voor de heldhaftige ridder, en riep tot hem "Geef u over, Mijnheer Rodolf, ik zou u niet gaarne zien sterven!"
Zij drongen zich opeen in de opening, en meenden het leger langs achter neer te hakken, maar dit gelukte hun niet, zij vonden overal een muur van speren en helmbijlen. Jan Borluut, de twee vleugels zijner schaar vooruitzwaaiende, deed zijn vijfduizend Gentenaren in een kring dringen, en sloot alzo het net, waarin hij bij de duizend Fransen had gevangen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek