United States or Tanzania ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Dat God u dezen brief toch in handen voere!... Ik ben reeds zeer bejaard!... Ik kan sterven.... Dan zal zij alleen op de wereld zijn!... Och, heb medelijden met de laatste dagen van mevrouw Bathory!... Zij is gedurende haar geheele leven zoo zeer beproefd geweest!... Kom haar te hulp! Dat is de bede van Uwen ootmoedigen dienaar Borik."
Hun bede zal niet vruchteloos zijn, en hun dank zal u een aangename herinnering blijven. "Met gevoelens van hoogachting, waarmede ik de eer heb te zijn, Mevrouw, "Don Alvarès, Spaansch kapitein der Caballerie, naar Frankrijk uitgeweken koningsgezinde, die voor zijn vaderland op reis is en wien geld ontbreekt om zijn reis voort te zetten." Bij de handteekening was geen woonplaats gevoegd.
Als eenig antwoord op haar bede, geeft Cauchon aan de bewakers van Jeanne het korte, doch voor haar vernietigende bevel: »Brengt haar daar waar gij haar vandaan gehaald hebt.« Zoodra Jeanne weer terug is in haar ouden kerker en men haar opnieuw in ketenen heeft vastgeklonken, wordt zij herinnerd aan de belofte om van costuum te veranderen.
"O, mevrouw, sta mij in 's Hemels naam nog één vraag toe! Dezen keer is 't een bede voor mijzelf. Wat wilt gij van mij hebben, opdat ik weer 't geluk zal mogen smaken, hem in mijn armen te drukken?" "Opdat gij 't geluk zult mogen smaken hem in uw armen te drukken, moet gij afstand doen van al uw andere geluk." "Neem al 't andere, dat mij gelukkig maakt, mevrouw!
Wij smeeken op de knieën uwe koninklijke grootmoedigheid af! Spaar, spaar den toren en den tempel van onzen grooten heiligen Donaas!" Bij deze laatste aanroeping zonken al de schepenen en poorters geknield ten gronde en bleven zoo, met neergeslagen blik, voor den koning gebogen. De vorst scheen gevoelig aan hunne hulde en aan hunne bede.
Er lag daarin een bede om vergeving en vertrouwen, een schuchtere en teruggehouden teederheid, een beloven, een hopen en een liefde jegens hem, waaraan hij gelooven moest en die hem met een onmetelijk geluk vervulde. "Neen, maar in het gouvernement Twersk. Op de terugreis van daar ontmoette ik uw zwager in den spoortrein. Dat was een komieke ontmoeting."
De woestijn is de tempel, waar de tollenaar zijn bede opzendt tot zijn God, waar de Heere Zich in al Zijn lieflijkheid aan de ziel openbaart, waar Hij de hope in de ziele verlevendigt op 't hemelsche Kanaän, waar niemand zegt: »ik ben krank!" O, heerlijke woestijn, waar de Heere alzoo de wolk- en vuurkolom zijner bijzondere tegenwoordigheid uitbreidt over de ziel.
En waarlijk, indien heldenmoed en onversaagdheid de Vlamingen niet belet hadden het gevaar te merken, zouden zij ook wel aan hun laatste bede gedacht hebben, want terwijl er reeds meer voetvolk in het Franse leger dan in het hunne was, bleven er bovendien nog tweeëndertigduizend ruiters te bevechten.
Dewijl het reeds half duister was, hadden zij eenige moeite om in hunne opzoeking te gelukken. Eensklaps zeide de vrouw: "Dáár is het, Godelieve. Die schoone ronde deur, dat balkon. Welk prachtig huis! Wat moeten de Damhouts gelukkig zijn! Zij verdienen het ook wel, niet waar? Ach, mochten zij onze bede verhooren! Er is reeds licht in de benedenkamer. Godelieve, schep moed, mijn kind.
De bede: »Geef ons heden ons dagelijksch brood« klimt op tot onzen Vader, die in de hemelen is, en uit dien hemel ons de verhooring van onze bede nederzendt. God schept het, God zendt het, God schenkt het. En als in een vroom gezin des morgens of des avonds dat kostelijk brood weer genomen is, dan wierd het nimmer zonder dankzegging genoten. Ook in het brood op onze tafel is God alleen groot.
Woord Van De Dag