Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 september 2025
Zijn gezworen vijanden zijn overbeschaving en banaliteit, die in haar sloopingswerk elkaar de hand reiken en hoogtij vieren òok in de groote steden van Groot-Nederland, eens zoo prat op zijn Dietschen volksaard. Niet in luidruchtige straatmuziek en straatgetier ligt besloten de poëzie van het volksleven, maar in de stille huiselijkheid rond den gezelligen haard.
Welk een verschil met de onmogelijke verblijven, waar we de laatste nachten hebben doorgebracht! Wat een weelde, hoeveel comfort, maar ook welk een ontzettende banaliteit! We verbazen ons over alles, over de duizenderlei kleinigheden, die zoo onontbeerlijk lijken in het dagelijksche leven, en waar wij het toch drie dagen lang wonderwel buiten hebben kunnen stellen.
Met een zware zucht als had hij een overmachtigende taak verricht, reikte hij hem eindelijk aan zijn zuster, toonloos zeggend: Hij maakt het goed, maar hij vertelt haast niets. De brief was inderdaad van een wanhopende banaliteit, en, op vele plaatsen, bijna onbegrijpelijk.
Indien ik U was wat de patroon is die U in dienst neemt en betaalt, zou U dat bevredigen? De geleerde, de brave, de weldadige en dan nog dit: de banaliteit, Neem een man als ik: geleerd, braaf noch weldadig misschien, maar de banaliteit verre.
Ik verfoei iedere soort van jargon, en het is wel gebeurd, dat ik mijn gevoelens maar vóór mij hield, omdat ik geen woorden kon vinden om ze in uit te drukken, dan door 't gebruik van versleten phrasen, die zin en beteekenis hadden verloren door hun banaliteit." "Ik ben overtuigd," zei Edward, "dat jij werkelijk de verrukking gevoelt over een mooi vergezicht, die je beweert te voelen.
Wilt u? vroeg zij zacht. Frank had op de lippen te zeggen, dat hij haar naam zelfs zoû willen snijden, al ware die ook nog zoo lang, maar hij zweeg: het had als eene banaliteit geklonken, te midden van die treurende natuur. En hij korf zijne letters in die deur, die was als een vreemdelingenboek.
Hij werd een beetje wee van de banaliteit van zijn eigen woorden; 't gesprek begon hem tegen te staan. "Geluk zoeken?" bromde Sam nog. "Ik weet niet waar je 't over hebt!.... Ik ben zoo gelukkig als ik zijn kan.... Dat hangt toch maar weer alleen af van de eischen die je stelt.... De mijne zijn zoo overdreven niet...."
Zijn bespiegelingen zijn van ongeëvenaarde banaliteit: alles verveelt, niets is zekerder dan de dood, soms verliest men en soms wint men. Bij bepaalde voorstellingen treden met werktuigelijke zekerheid vaste uitspraken op: bij voorbeeld zoo dikwijls hij van Duitschers spreekt, zegt hij, dat zij hun gevangenen slecht behandelen en bijzonder hebzuchtig zijn.
Voor een reis in Tirol is en blijft Innsbruck een altijd weer te loven en te prijzen centrum; het klinkt haast als een banaliteit nog te zeggen, dat het schilderachtig is gelegen, waar die uitdrukking zoo dikwijls in den mond en in de pen wordt genomen voor plaatsen, die niet in de verste verte met Innsbruck kunnen wedijveren.
Weet je wat het is? jullie hebben allemaal een tikje beet; bepaald waar, jullie hebben allemaal een tikje beet! Geloof me! Zij betuigde dit op zulk een luchtige, bijna gemoedelijke wijze, dat Eline niet boos kon worden en even meêlachte. O, ik vind het wel interessant een tikje beet te hebben. Er is niets wat me zoo terugstuit als banaliteit. Banale menschen, o!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek