Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juli 2025
De jeugdige Balder groeide verwonderlijk snel op, en werd vroeg toegelaten tot de vergadering der goden. De god van het licht was goed thuis in de wetenschap der runen, die op zijn tong waren gesneden; hij kende de verschillende krachten van de kruiden, waarvan een, de kamille, "Balders voorhoofd" heette, omdat haar bloem even vlekkeloos zuiver was als zijn voorhoofd.
Ofschoon het nu als een ontheiliging van den tempel werd beschouwd als een man en vrouw een woord in het heiligdom wisselden, kon Frithiof niet nalaten haar te troosten; en al het andere vergetende, sprak hij tot haar en kalmeerde haar, terwijl hij al hare gedachten dat de goden toornig zouden zijn tot rust bracht door haar te verzekeren dat Balder, de goede, hun ontschuldigen hartstocht met goedkeurende blikken moest aanzien, want een zoo zuivere liefde als de hunne kon geen tempel ontheiligen; en zij eindigden met hun trouw te bezweren op de meest gewijde plek.
Toen viel zijn oog op den armring dien hij aan Ingeborg had gegeven en dien Helgé aan den arm van Balder had gedaan, en, toeschrijdend op het houten beeld zeide hij: "Vergiffenis, groote Balder, niet voor u werd de ring gehaald uit Völunds graf!" Toen greep hij den ring, maar hoe hard hij ook trok, hij wilde er niet af.
"Den Vader des levens," luidde het antwoord, "zal de wolf verslinden, maar hevig zal de wraak van Widar zijn. Hij, de sterke strijder, zal de gapende kaken van het monster vermorzelen." Weer vroeg Gangraad: "Op verre tochten voer ik uit en overal zocht ik iets zinrijks; nu zeg mij: wat fluisterde Wodan zijn zoon Balder in het oor, voor deze verbrand werd?"
De drukke Loki, die van ouds verleidt, Gaat voorwaarts onophoud'lijk, vat altijd Des blinden moord'naars hand, wiens vlugge speer Doorboort jong Balders borst, die zon van Valhal's sfeer. De vereering van Balder. Een van de meest belangrijke feesten werd gehouden tijdens de zomerzonnewende of den avond van midzomer, ter eere van Balder den goede.
Frigga zond hare dienaressen naar elke richting, met stellig bevel bij alle levende wezens, alle planten, metalen, steenen kortom bij elk bezield en onbezield ding er op aan te dringen dat zij plechtig zouden beloven Balder geen kwaad te doen. De geheele schepping deed gaarne den eed, want er was niets op aarde dat den stralenden god niet lief had.
De vergaderde goden verdrongen zich angstig rondom Hermod zoodra hij terugkwam, en toen hij zijn boodschappen en geschenken had overgebracht, zonden de Aesir herauten naar alle deelen van de wereld om alle bezielde en onbezielde dingen te smeeken dat zij zouden weenen over Balder.
Maar toen de goden naar het woud gegaan Waren, bracht Hermod Sleipnir uit zijn stal En deed hem 't zadel aan; te voren wou Sleipnir geen hand dan Odin's op zijn nek, En droeg geen and'ren rijder op zijn rug; Nu stond hij echter stil aan Hermod's zij, Buigend zijn hals, en, voor zijn man gereed, Omdat hij wist hoe Balder werd bemind, Maar Hermod nu besteeg hem, ging heel stil En zwijgend op den onbekenden weg Die van het Noorden takt, en toog dus voort Den ganschen dag; het licht verdween, 't werd nacht, En heel dien nacht dus reed en reisde hij.
Toen hieven de ouden van dagen zich op met bitteren kreet, En beurden het hoofd van het offer; geen durfde hooren van 't leed Dat sprak uit zijn mond, ten minste wanneer hij woorden zei; Ten ware die uitte Alvader toen Balder gestorven lei. En weer als vóór den slag kwam, werd schemerig des Volsungs gewelf, En weer scheen hij in de bosschen, waar hij sprak met zich zelf.
Het eenige wat voor Balders stralende oogen verborgen was, was de waarneming van wat ten slotte met hem zelf gebeuren zou. Zijn eigen huis Breidablik, op welks zuilen Balder schreef Den tooverklank die dooden leven geeft. Want wijs was hij, en kende kunsten veel, En runen ook, en zeldzaam heelend kruid; Helaas dat hij niet kende d' eene kunst Van sparen 't eigen leven, 't licht te zien.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek