Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
Bij het scheiden spraken wij af, dat ik de volgende avonden zou terugkomen. Deze ontmoetingen waren mij echter niet voldoende en ik wilde trachten op een andere plaats samen te komen. Van plan haar dit mee te deelen, zag ik 's avonds in de straat een man, die mij nauwkeurig opnam.
Ten einde dezen fantastischen rentenier van nabij te zien, zonder hem schuw te maken, leende hij op zekeren dag van den bedelaar-verklikker diens plunje en de plaats, waar hij alle avonden gebeden zat te prevelen en middelerwijl bespiedde.
Het werk der officieren was in hoofdzaak toezicht houden en "er achter heen zitten". Daar wij twee zeer ijverige Europeesche onderofficieren hadden, nam dat niet veel tijd in beslag en wij verlangden naar de volgende boot, die ons een groote uitbreiding van menschenmateriaal zou brengen. De avonden waren gezellig. Men had dan gemandied, gegeten, men had lectuur en den grammofoon.
De dagen, die hierop volgden, slierden langs een grijze reke voorbij en Johan Doxa herkende zijn eigen niet. Hij zat op zijn kamertje te dubben en zijn ongemak bleef duren. Hij at niet, telde de morgens en de avonden niet en de nachten vervulden zijn geest met beelden van onredelijke verschrikking.
Hij is de eenige Europeaan, die daar woont en zijne kennismaking was voor ons bijzonder aangenaam, omdat hij uitstekend Engelsch sprak. Hij stond op het punt het gebergte in te gaan, waar sedert eenige avonden onheilspellende aardbevingsschokken vernomen waren, die de instorting van eenige bouwvallige woningen ten gevolge hadden gehad en waarover de inlandsche bevolking zich zeer verontrustte.
Hij keek minachtend en vreeselijk blasé op me neer: »Wat doe ik met al die flauwe onzin! Ik ken toch beter een bakkie koffie hale bij Merie?« Reeds eerder had hij mij toevertrouwd, dat hij gaarne lange avonden zwijgend doorbracht met Merie en koffie. Toen maakten wij samen uit, dat »de kemedie« »géén werk« was, en dat wij zouden probeeren te ontvluchten.
Om niet al te zeer op te vallen, koop ik dan een doosje z.g. »piraatjes« of een schoenveter; de rest van het honorarium wordt verbrast aan melk en krentenbrood. Het is mij nog niet gelukt, deze financieën, bedragende 24 tot 26 stuivers zoodanig te bestieren, dat ik, zooals velen, twee avonden achtereen in »kennelijken staat« thuis vermag te komen.
Hij kon er zich uren vergapen aan het broeien en groeien der wolken. De avonden en morgenden waren er grooter en langer, en de nachten eens zoo oneindig. De winters lagen er rondom lijk ware Breughels, en men zag van hier de lente waarachtig uit het Zuiden komen, en dan, altijd en overal, in zon en mist, zag men het boerenvolk de goede aarde melken. Was dat niet Mozesachtig?
"Ik zal er mij nog maar niet over bekommeren of het dezen winter warm of koud zal zijn. Maar dit is zeker, dat de dagen reeds kort en de avonden lang worden. Laat ons liever eens aan de verlichting denken." "Niets is gemakkelijker," antwoordde Cyrus. "Om te bepraten?" "Neen, om op te lossen." "En wanneer zullen wij beginnen?" "Morgen door jacht te maken op zeehonden." "Om vetkaarsen te maken?"
De Shâh, die natuurlijk tegenwoordig moest zijn bij de schitterende receptiën en feesten te zijner eere, kon niet, zoo als te Teheran, zijne avonden doorbrengen in den kring zijner vrouwen, die zich over haar verlatenheid en hare opsluiting bitter beklaagden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek