Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
"Het is gemakkelijk om hun ongerustheid weg te nemen," zei don Raphaël; "de kas blijft bij hen hier, dan hebben zij een waarborg in handen. Na dit bewijs van onze goede trouw, zult ge er wel geen bezwaar meer tegen hebben, dat wij vertrekken." Ze gingen heen en lieten mij achter met don Alphonse, die me zei: "Mijnheer Gil Blas, ik moet mijn hart voor u openen.
Laten wij nu maar van stijl veranderen, don Alphonse, ge ziet een man voor u, die eveneens heeft te strijden met de grillen van de fortuin. Men bericht mij uit Cuença, dat in een stad op een mijl afstand van hier, men mij zwart heeft gemaakt bij de justitie en dat men morgen alles in het werk zal stellen, om zich van mijn persoon te verzekeren. Maar ze zullen niets vinden!
Hartelijk nam hij afscheid van mij toen wij scheidden en zei: "Mijn zoon, ik verlang er zoo naar, u als de echtgenoot van Gabriella te zien, dat ge het binnen acht dagen zijn zult." Door welk toeval Gil Blas zich don Alphonse de Leyva herinnerde en van den dienst, dien hij hem, uit ijdelheid bewees. Laten wij mijn huwelijk een oogenblik rusten.
Onze paarden lieten wij in het bosch achter bij don Alphonse, die tot zijn groote tevredenheid geen andere rol in het stuk speelde. We gingen niet dadelijk naar Samuel Simon, maar eerst naar een herberg, dicht bij zijn huis.
De dochter bedankte ons eveneens voor haar gelukkige bevrijding en daar Raphaël en ik meenden, dat wij don Alphonse een genoegen zouden doen door hem in de gelegenheid te stellen een oogenblik met de jonge weduwe te spreken, wisten wij den graaf zoolang bezig te houden.
Dadelijk hierna ging ik naar don Alphonse en zei: "Ge kunt nooit raden met wie ik zooeven een lang onderhoud heb gehad. Zooeven heb ik twee Karthuizer monniken gesproken, die hier in het klooster zijn, goede kennissen van u." "Ik ken hier geen Karthuizers," zei don Alphonse. "Toch wel," hield ik vol. "Ge hebt hen vroeger ontmoet, toen zij commissaris en griffier waren van de heilige inquisitie!"
"Het gebeurt wel meer, dat zulke vagebonden later in een klooster terechtkomen," zei don Alphonse, "en dan oprecht boete doen, maar ik kan toch niet nalaten deze twee heeren te wantrouwen, vooral als zij over de kas gaan. Men zet geen dronkaard, die onthouder geworden is, in een wijnkelder. Ik beklaag de Karthuizers."
Vader en zoon zagen, dat het ernst was en daar zij niets anders wilden, dan mij genoegen doen, kreeg ik hunne toestemming om alles maar in te richten, zooals ik zelf wilde. Ik wilde hen bedanken, maar don Alphonse viel mij in de rede, door te zeggen, dat hij mij bij een dame wilde brengen, die zeer verheugd zou zijn mij te zien.
"Heeren," zei don Alphonse, "die heer en dame, welke de roovers aan boomen hebben vastgemaakt, zijn misschien personen van hoogen stand. Zullen wij toestaan, dat zij de slachtoffers worden van de brutaliteit en de barbaarschheid van deze struikroovers? Wij moeten die bandieten verslaan." "Ik ben het met u eens," zei don Raphaël. "Tot een goede daad ben ik even bereid als tot een slechte."
Men kan begrijpen, dat don Alphonse overgelukkig was. Reeds na eenige dagen werd het huwelijk gevierd, tot groote genoegdoening van allen. Daar ik ook een van de bevrijders was van den graaf de Polan, zei deze heer, die mij dadelijk herkend had, dat hij ook voor mij zou zorgen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek