United States or Central African Republic ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ειλικρινώς προσπαθεί να εξιλεωθή με τον Λαέρτην, εις τον οποίον βλέπει ένα από τα θύματα της παραφοράς του, διότι τόση απόστασις τον εχώρισεν ήδη από την πρώτην ψυχικήν του κατάστασιν, ώστε πιστεύει ίσως και αυτός ότι η ανεξήγητος εκείνη εσωτερική πάλη προήρχετο από πραγματικήν διατάραξιν της διανοίας· σπεύδει πρώτος ν' αρχίση την ξιφομαχίαν προαισθανόμενος ότι εκείνο το παιγνίδι θα επιταχύνη την κρίσιν· πρώτος ζητεί να δοθούν τα ξίφη· πρώτος δίδει το σύνθημα, αλλά ταυτοχρόνως φροντίζει ώστε να μη τον προλάβη επιβουλή του Κλαυδίου, και δεν πίνει, αν και ο Κλαύδιος και κατόπιν και η Γελτρούδη του προσφέρουν το ποτήρι· μ' επιμονήν εξακολουθεί τον αγώνα, κεντά την φιλοτιμίαν του αντιπάλου του, ακριβώς εις την στιγμήν οπού εις την συνείδησιν τούτου εκλονίζετο η δολοφόνος απόφασις.
— Ναι, αυθέντα, αλλ' ανεκάλυψα την έννοιαν του σημείου το οποίον είχε χαράξει έμπροσθέν σου· γνωρίζω τίνες είναι οι άνθρωποι, οίτινες την ήρπασαν και γνωρίζω ποίαν θεότητα λατρεύουσιν. Ο Βινίκιος ηθέλησε να αναπηδήση από του σκίμποδος, εφ' ου εκάθητο, αλλ' ο Πετρώνιος του έθεσε την χείρα επί του ώμου και είπεν: — Εξακολούθει.
Διότι πας άρχων κατ' ανάγκην είναι και δικαστής μερικών, ο δε δικαστής, αν και δεν είναι άρχων, γίνεται όμως άρχων και μάλιστα όχι τόσον μηδαμινός την ημέραν εκείνην, κατά την οποίαν εξακολουθεί να δικάζη την δίκην. Παραδεχόμενοι δε και τους δικαστάς ως άρχοντας ας ειπούμεν ποίοι είναι κατάλληλοι και ποίων υποθέσεων δικασταί και πόσοι εις εκάστην.
Πιστεύω πως όταν ο ανταγωνισμός μεταξύ στις τάξες ― που υπάρχει πάντα ― μπει στην πρώτη γραμμή και γίνει η πρώτη φροντίδα και σκέψη των ανθρώπων ενός κράτους, και γίνει αυτό ιδανικό κι όλα, το κράτος αυτό δεν είναι πια για να ζήσει. Μπορεί το έθνος να εξακολουθεί να ζει, μα το κράτος θα χαντακωθεί.
Δεν είνε δε ανάγκη να παρέστη κανείς εις το συνέδριον του Αγρινίου, διά να γνωρίζη ότι το προσωπείον του ψιμμυθίου εξακολουθεί να καλύπτη την μορφήν γυναικών τινων και να παρεντίθεται μεταξύ του γυναικείου προσώπου και των ανδρικών χειλέων.
ΚΑΙΣΑΡ. Παρέβης την υποχρέωσιν του όρκου σου· διά τοιαύτην δε παράβασιν ουδέποτε θα δυνηθής συ να κατηγορήσης εμέ. ΛΕΠΙΔΟΣ. Μη παραφέρεσαι, Καίσαρ. ΑΝΤΩΝΙΟΣ. Όχι, Λέπιδε, άφες τον να ομιλήση· η τιμή, περί της οποίας ομιλεί και την οποίαν υποθέτει ότι παρέβην είνε ιερά· αλλ' εξακολούθει, Καίσαρ· είπες περί του όρκου μου. —
Εξ άλλου πάλιν η ψυχή η οποία είναι πολύ εντροπαλή και δεν ανεμίχθη με την τόλμην της ανδρείας και εξακολουθεί να διαιωνίζεται κατ' αυτόν τον τρόπον εις πολλάς γενεάς, γίνεται νωθρά περισσότερον από ό,τι πρέπει, και εις το τέλος πλέον γίνεται εντελώς παραλυτική. Νέος Σωκράτης. Και αυτό είναι φυσικόν να γίνεται κατ' αυτόν τον τρόπον. Ξένος.
Διότι ενοήσαμεν ότι επήρε πολύ μάκρος, και δι' αυτό δι' όλα αυτά επεπλήξαμεν τον εαυτόν μας, επειδή εφοβήθημεν μήπως λέγομεν όχι μόνον μακρά αλλά και περιττά. Διά να μην πάθωμεν λοιπόν και άλλην φοράν κανέν τοιούτον, δι' αυτό και μόνον ειπέ ότι ελέχθησαν τα προηγούμενα. Νέος Σωκράτης. Αυτό θα γίνη. Εξακολούθει την συνέχειαν και μη σε μέλει. Ξένος.
Αλλά μετ' ολίγον επήλθε θαυμαστή ευδία, η οποία εξακολουθεί μέχρι τούδε.
Και προχθές ετοιμαζόμενος να γράψω το άρθρον μου, ηρώτησα ένα γνώριμόν της: — Τι γίνεται η κυρία τάδε; Εξακολουθεί η κλεπτομανία; — Όχι, εθεραπεύθη. — Πώς; — Επήρε μίαν κληρονομίαν.
Λέξη Της Ημέρας