United States or Cook Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Het verdriet is een heiligdom, waar men niet met anderen binnentreedt. Het is een toevluchtsoord van hen, die eenzaam zijn " Kaja bemerkte, dat, als zij in dien tijd met iemand sprak er altijd één zin was, die bijna allen, zonder onderscheid, voor haar herhaalden: "Je hebt toch je herinneringen om op te leven!"
Ik kende je niet... trouwens, je was nog niet geboren, toen ik het land verliet. Ik kende je niet!" En Padre Dámaso drukte het jongemensch in zijn stoere armen, dat hij er rood van zag van verlegenheid of van gebrek aan lucht. Padre Dámaso scheen zijn verdriet geheel vergeten te zijn.
Voor het oogenblik schenen die handen zijn eenig verdriet te zijn. Eigenlijk toch een gelukkig karakter, dacht Frank, terwijl hij hem voor den gek hield, met zijne handen. Maar Bertie zelf schrikte van zijne zorgeloosheid, want hij riep eenklaps uit: Maar wat zal ik nu doen ...wat zal ik doen! Hij zag voor zich uit, radeloos, wanhopig, zijne handen wringend.
Donna Elisa gaf zich nu gewonnen. "Ja, ja, Gaetano," zei zij, "maar het doet mij zoo'n verdriet. Ik kan niet verdragen dat je van mij weggaat." "Neen, maar ik ga ook niet weg," zei Gaetano. Hij was zoo vroolijk, dat hij lust gevoelde te lachen. "Ik zal niet weggaan." "Zal ik met den pastoor spreken, dat je op een seminarium kunt komen?" vroeg donna Elisa ootmoedig.
Zij moest seffens antwoorden en laten weten, wanneer haar vader terug naar Gent zou keeren; de fabrieken waren hier nu weder alle geopend en er was veel werk; want zij kon wel denken, dat, niettegenstaande hunne blijdschap, zijne ouders en hij zelf toch veel verdriet hadden, omdat zij Lieveken niet meer zagen.
Ik vind het zoo naar dat u zooveel moeite hebt met Lizzie en dat ze u zooveel verdriet doet."
Vader ging dan in de slaapkamer een middagslaapje houden, en Moeder dribbelde wat heen en weer. Dan zou ze 't boek zien te krijgen. Gezegd, gedaan. Zoodra ze een oogenblik alleen was, trok ze de zware la uit de linnenkast. Te haastig. Plof! daar viel de heele la er uit, en dat op hare teenen. Ze kromp van de pijn. En tot overmaat van verdriet kwam Moeder op het lawaai af.
"Ik zal stil zijn, mijnen schrik, mijn verdriet met geweld bedwingen", murmelde het meisje. "Welaan dan, volg mij." Allen verlieten de zaal en traden ten einde van den gang in eene kamer welker beide vensters op de straat uitzagen. Hier lag Segher Wulf nog met geslotene oogen en paarse wangen op een bed uitgestrekt.
"Die hebben wij opgegeten, hé Gustaaf," zei de fee lachend. Dat geloofde Zus dadelijk; want Gustaaf was zoo groot en dik geworden en van koeien eten daar kun je immers wel groot en dik van worden, meende Zus. Van dien tijd af was Gustaaf geen Jan verdriet meer voor iedereen, en dat maakte hem zelf nog het meest gelukkig.
Het schijnt wel, dat ge bedroefd zijt inplaats van verheugd. Verlangt ge er dan niet naar, om weer naar Spanje terug te keeren?" "Neen, mijn zoon," antwoorde ze mij, "ik heb daar te veel verdriet gehad." "Wat een verandering!" riep ik uit. "Toen u hier in de stad kwam, was alles verfoeielijk, maar Hally Pégelin heeft uw stemming veranderd."
Woord Van De Dag