United States or Serbia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij zag er zeer beminnelijk uit en maakte een diepe buiging, terwijl hij nader kwam, aan het tafeltje naast dat van Noah ging zitten en aan den grinnikenden Barney iets te drinken bestelde. »Een mooie avond meneer, maar koel voor den tijd van 't jaar,« zei Fagin, zich in de handen wrijvend. »U komt van buiten, zie ik, mijnheer?« »Hoe ziet u dat?« vroeg Noah Claypole.
»Je doet 't, dat weet je ook wel!« herhaalde Noah. »Ze doet altijd van die dingen, meneer Bumble; dan strijkt ze me onder m'n kin, gerust meneer en haalt me op allerlei manieren an.« »Stilte!« riep Mr. Bumble streng. »Ga naar beneden, meisje.
Noah Claypole wordt door Fagin voor een geheime zending gebruikt. De oude man was den volgenden morgen bijtijds op en wachtte ongeduldig op de komst van zijn nieuwen leerling; eindelijk, na een wachttijd, die eindeloos scheen, verscheen hij en viel met woede op het ontbijt aan. »Bolter,« zeide Fagin, trok een stoel bij de tafel en ging tegenover Morris Bolter zitten.
Maar je moet weten, weesjongen, je moeder was een gemeen straatwijf.« »Wat zeg je?« vroeg Oliver, den ander scherp aanziende. »'n Gemeen straatwijf, weesjongen,« antwoordde Noah koeltjes. »En 't is maar goed, weesjongen, dat ze op z'n tijd doodging, anders zou ze in Bridewell te werk gesteld zijn of uit 't land gejaagd of opgehangen; dit is nog 't waarschijnlijkst van alles, denk je niet?«
Toen hij zoo beklaagd werd, wreef Noah, wiens bovenste vestknoop ongeveer even hoog was als de kruin van Oliver's hoofd, met den binnenkant van zijn knuisten over zijn oogen, tot het hem gelukte eenige tranen en snikken te voorschijn te brengen.
Och lieve God!« Noah schudde veelbeteekenend het hoofd en stak zijn rood neusje zoo ver in de lucht als hij met mogelijkheid kon.
De leerjongens uit de buurt plachten langen tijd Noah op straat te brandmerken met de smadelijke namen van »Leerbroek!« »Bedeelde!« en dergelijke, en Noah verdroeg ze zonder tegenspraak. Maar nu het lot hem in aanraking bracht met een weesjongen zonder naam, dien de minste met den vinger kon nawijzen, nu droeg hij de ondergane vernedering met woekerwinst op deze over.
»Och ja, weesjongen,« ging Noah, aangemoedigd door Oliver's stilzwijgen, voort; hij sprak nu op een spottenden toon van gehuicheld medelijden de meest ondragelijke toon, die er bestaat. »Och ja, weesjongen, daar is nou niks meer an te doen; en natuurlijk kon jij 't toen ook niet helpen; en 't spijt me voor je; en 't spijt ons allemaal en we hebben met je te doen.
»Niet om jou,« antwoordde Oliver, haastig den traan wegvegend. »Dat moet je niet denken.« »Nee, niet om mij hè?« smaalde Noah. »Nee, niet om jou,« antwoordde Oliver vinnig. »En nou is 't genoeg. Praat nou niet meer over mijn moeder; ik waarschuw je!« »Waarschuw je!« riep Noah. »Zoo, zoo! Waarschuw je me? Weesjongen, word niet brutaal. Jouw moeder, pf! Ze was nogal 'n mooie!
»Nou, 't is al mooi; je moet niet al te lief doen als ik kwaad op je ben,« zei Noah en maakte zich met groote strengheid los. »Ik zou graag de hoofdman van een bende willen zijn en ze allemaal de baas wezen en ze overal volgen zonder dat zij 't zelf wisten.
Woord Van De Dag