United States or Saint Helena, Ascension, and Tristan da Cunha ? Vote for the TOP Country of the Week !
Erasmus zelf heeft in zijne jeugd de ondervinding opgedaan van het stelsel van plak en roede, dat in de kloosterscholen heerschte; van de methode, om maar eindeloos te laten van buiten leeren en opzeggen en herhalen, die toen de meest gebruikelijke was.
Nicht Begijntje, oud en half verkindscht, had te nauwernood eenige verwondering laten blijken. Zij had weinig notitie van Rozeke genomen en eindeloos geklaagd over haar eigen gezondheid, die den laatsten tijd zoo achteruitging.
Het woud duikt achter ons weg in eindeloos verschiet, en wordt dunner en dunner. Wij ontmoeten eene vrouw, alleen in haar eenvoudige kar gezeten; straks komt ons een wagen tegemoet, door soldaten te voet begeleid, en waarmede gevangenen, die deels geboeid zijn, onder opzicht van eene oude vrouw worden vervoerd.
En 'n hond, in een van de tuinen, blafte jenkerig-driftig, eindeloos van aanslag, snel keffend en weer in galmhuiling het nachtzwart bekrassend.
Prairiën, neen! ik zag u nooit te voren; En nu, terwijl mijn oog u overziet, Hoe bruisend stroomt op eens mij 't bloed door de aâren! Gij strekt u uit naar 't eindeloos verschiet, Gelijk een staande zee, wier groene baren Voor eeuwig onbeweeglijk zijn. Maar neen! Op eens herneemt gij de oude vrijheid weder.
En het kleine zal het groote steeds in den weg staan en het groote zal het kleine onderdrukken. Dit mòèt zoo zijn, vader. "Er zal strijd heerschen. "Strijd zonder einde. Eindeloos misverstand. Het geheele leven is zoo. Groot en klein kunnen elkaar niet begrijpen. Doch in elk kind dat uit menschen geboren wordt, Vader Redwood, schuilt een zaadje grootheid dat op het Voedsel wacht."
Maar in werkelijkheid is het niets anders dan een eindeloos vlak terras, dat naar Djeffara steil afloopt met een muur van 800 M. hoogte.
Als men zich over den rand het schuitje boog, bemerkte men, evenals op den bodem van een eindeloos diepen put, waarvan de wolken de wanden vormden, de oppervlakte der aarde. De hemel was helder blauw; de brandende zon blakerde ons bijna het gezicht. Inmiddels begon de koude haar invloed te doen gevoelen, en reeds hadden wij onze reisdekens omgeslagen.
En ineens, als op zijn lijf gegroeid, droeg hij, zoodat hij er 't kiekenvleesch van kreeg, de eindeloos besterde diepte der ruimte in zijn hart, en hij zei met een zucht: "O zaad van God, ge doet me beven ... Marieke, Marieke, zie omhoog...." Maar Marieke sliep zachtekens in zijn armen. "Wa geluk," zei hij seffens.
Wij wisselen geen woord, gaan maar zwijgend voort, zooveel mogelijk de spleten vermijdend. Eindelijk bereiken we het stationsplein, dat geheel ingenomen is door de kampen van de troepen. Nadat we door de tenten een ommegang hadden gemaakt, die ons eindeloos scheen, staan we weer op het perron van den spoorweg.
Woord Van De Dag