United States or Mayotte ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Dat kan ik vrij goed, geloof ik,« zei Bolter; »toen ik nog op school ging, wist ik zoo iets al op te knappen. En waarom moet ik haar in 't oog houden? Toch niet om «
»Mijnheer Bolter,« zei Noah, die op dit geval was voorbereid. »Mijnheer Morris Bolter. Dit is juffrouw Bolter.« »Juffrouw Bolter, uw onderdanige dienaar,« zei Fagin en boog met spottende beleefdheid. »Ik hoop binnenkort nader kennis met haar te maken.« »Hoor je wat die meneer zegt, Charlotte?« donderde Mr. Claypole. »Jawel Noah, jawel!« antwoordde juffrouw Bolter en stak haar hand uit.
»Nee, nee; die kruiken waren een goed stukje, maar die melkkan was bepaald een meesterstuk.« »Ja, ik geloof, dat dat niet kwaad was voor een beginneling,« merkte Mr. Bolter zelfvoldaan op. »De kruiken nam ik weg van een stalletje en de melkkan stond alleen buiten vóór een herberg. Ik was bang, dat ze roestig zou worden door den regen of kou zou vatten, ziet u. Hoe is ie? Ha! ha! ha!«
Waarin wordt verteld, hoe de Slimme Vos er in vloog. »En dus was u uw eigen vriend?« vroeg Mr. Claypole, anders genaamd Bolter, toen hij tengevolge van de overeenkomst, tusschen hen gesloten, den volgenden dag naar Fagin's woning verhuisd was. »Stommert die ik ben, maar ik dacht 't gisteravond toch al half!«
Noah Claypole of Morris Bolter, naar de lezer wil, volgde stipt de ontvangen aanwijzingen, die, daar Bates de lokaliteit heel goed kende zoo nauwkeurig waren, dat hij in staat was tot in de tegenwoordigheid van den rechter door te dringen, zonder één enkele vraag te doen of eenigen hinderpaal op zijn weg te ontmoeten.
Bolter zichtbaar aangroeide en tegelijk getemperd werd door eenige weldadige angst, waar Fagin bijzonder veel waarde aan hechtte. »Het is dit wederzijdsche vertrouwen, door ons in elkander gesteld, dat mij troost onder zware verliezen,« zei Fagin. »Gistermorgen werd mijn beste helper van mij weggenomen.« »U wilt toch niet zeggen, dat hij dood is?« riep Mr. Bolter.
Bolter zou vernemen dat die woorden beteekenden: »levenslange deportatie,« toen het gesprek gestoord werd door de komst van jongeheer Bates; hij liep met zijn handen in zijn broekzakken en op zijn gezicht lag een half komieke, half bedroefde uitdrukking. »'t Is uit, Fagin,« zei Charley, toen hij en de nieuwe gast aan elkaar voorgesteld waren. »Wat bedoel je?«
Op den veiligen weg te blijven en dien handwijzer op een afstand te houden, is doel nommer één voor je.« »Natuurlijk,« antwoordde Mr. Bolter. »Maar waarom praat je over zulke dingen?« »Alleen om je mijn meening duidelijk te maken,« zei de Jood en trok zijn wenkbrauwen omhoog. »Om je doel te bereiken, hang je van mij af. Om mijn zaakje aan den gang te houden, hang ik van jou af.
»Neen, neen,« antwoordde Fagin, »zoo erg is 't niet. Zoo erg niet.« »Dus ik denk, dat hij « »Vermist is,« viel Fagin in. »Ja, hij werd vermist.« »Op een bijzondere manier?« vroeg Bolter. »O nee,« antwoordde Fagin, »'t was niets bijzonders. Hij werd beschuldigd van pogingen tot zakkenrollerij en ze vonden een zilveren snuifdoos op hem zijn eigen snuifdoos, want hij snoof zelf en was er dol op.
Er scheen werkelijk niet veel vrees voor te bestaan, dat iets Noah hinderen zou, nu hij klaarblijkelijk was gaan zitten met het plan zich flink te goed te doen. »Je hebt je gisteren best gehouden, jongen,« zeide Fagin. »Prachtig! Zes shillings en negen pence den eersten dag de beste! Je zal je fortuin nog maken met de kinderen.« »Vergeet niet de drie pint-kruiken en de melkkan,« zei Mr. Bolter.
Woord Van De Dag