United States or Hong Kong ? Vote for the TOP Country of the Week !
Αμέσως την ολόιση πρόβαλε ομπρός του ασπίδα, ώρια χαλκένια χτυπητή, π' ένας χαλκιάς με τέχνη 295 τη χτύπησε, και σ' απλωτά χρυσά ραβδιά από μέσα πολλά 'ραψε βοϊδόπετσα τριγύρω στο στεφάνι· αφτή κρατώντας μπρόστηθα, διο παίζοντας κοντάρια, κινάει σα λαγκαδόθρεφτο λιοντάρι που του λείψει καιρό το κριάς, κι' η άφοβη του λέει καρδιά του κριάρια 300 να δοκιμάσει κι' αν μαντρί γερό 'ναι να πατήσει· σαν έτσι τότες πύρωσε το Σαρπηδό η καρδιά του, 307 πηδώντας τότες στο τειχί να σπάσει τα μπροστήθια.
Και πέφτει, κι' η αρματωσά βροντάει απάνωθές του, 294 πλούμια χαλκένια ολόλαμπρη, και φέβγουν δίπλα τ' άτια· 295 κι' άγλυκος χάρος την ψυχή του πήρε και τη νιότη.
Τούτα ο βουκόλος έλεγε· και πλήγωσ' ο Οδυσσέας εγγύθε τον Αγέλαο με μακρυό κοντάρι· κτύπησε τον Λεώκριτο του Τηλεμάχου η λόγχη μες το λαγγόνι, και ο χαλκός 'ς το αντίκρυ βγήκε μέρος· 295 και με το μέτωπ' έπεσεν επίστομος 'ς το χώμα. την ανδροφθόρον έδειξεν αιγίδα τότ' η Αθήνη από την σκέπην υψηλά· κ' εσπώμαξε η καρδιά τους.
Δεν υπόσκονταν σ' εσένα Κέρδος, διάφορο κανένα, Δεν την πρόβανες σ' εμάς. Μ Υ θ Ο Σ Δ. Γ ά τ ο ς κ α ι Κ α θ ρ έ φ τ η ς Ω Φιλοσόφοι σοβαροί, 295 Οπού με γνώμη σταθερή Ξοδεύετε παντοτινά Χρόνια ζωής προσωρινά, Για να ξηγάτε τολμηροί, Όσα ο νους σας δε χωρεί· 300 Καταδεχτήτε ολίγο τι Προσεχτικό να βάλτε αυτί Σε Γάτου φέρσιμο και νου, Σοφού σωστά αληθινού.
Μα τότες τον αντίσκοψε και τούπε ο Αχιλέας «Άναντρο αλήθια θάμουνα κορμί και τιποτένιο, αν πάντα ναι σου φώναζα, το στόμα σαν ανοίγεις· σ' άλλους παράγγελνέ τα αφτά, δεν είναι αφτά για μένα! 295 Μα ετούτο ακόμα θα σου πω κι' εσύ στο νου σου βάλ' το. 297 Τ' άρματα δε θα πάρω εγώ να χτυπηθώ μαζί σου, μ' εσένα εδώ είτε κι' άλλο σας. κανένα, για την κόρη, τι εσείς τη δώκατε κι' εσείς την παίρνετέ μου πίσω· μα απ' τ' άλλα πούχω στο γοργό και μάβρο μου καράβι 300 δε θα μ' αγγίξεις τίποτα χωρίς τη θέλησή μου.
Κι' ο ίδιος με περφάνια 295 σαν Άρης θνητορημαχτής ροβόλαε με τους πρώτους, κι' έπεσε μέσα στο σωρό σα δρόλαπας στηθάτος που μενεξέθωρο γιαλό χτυπάει και τρικυμίζει, 298 κι' όρθια κυλούν τα κύματα, κι' απ' την ορμή τ' ανέμου 307 μεσούρανα πηδά ο αφρός και γίνεται κομάτια· έτσι κι' αφτός τους Αχαιούς χτυπούσε λυσσασμένα.
Ένα από κείνα της θεάς διαλέγει να χαρίσει, πούταν στα ξόμπλια πιο όμορφο κι' απ' όλα πιο μεγάλο, λαμπρό σαν άστρο· κι' είτανε βαλμένο κάτου κάτου. 295 Και κίνησε, κι' ένα σωρό αρχόντισσες ξοπίσω.
Μα η Ήρα ανέβηκε γοργά στο Ξέφαντο, την άκρη της Ίδας· και την είδε εκεί του Κρόνου ο γιος ο Δίας, την είδε κι' έρωτας βαθύς του διάβηκε τα σπλάχνα, σαν τότε όταν πρωτόσμιγαν και πάγαιναν μ' αγάπη 295 συχνά να κλεφταγκαλιαστούν κρυφά από τους διο γονιούς τους.
Μην πάβεις πριν τ' ανήμερο πελέκι, πριν στρυμώξεις τους Τρώες, κάθε μάννας γιο, μες στ' αψηλό τειχί τους, 295 αν δα ξεφύγει και κανείς· κατόπι, σα σκοτώσεις με το χαλκό τον Έχτορα, γύρνα στα πλοία πάλι. Νίκη, Αχιλέα, θέλουμε και δόξα να κερδίσεις.» Είπαν και παν με τους θεούς. Κι' αφτός ορμάει στον κάμπο, γιατί την τόλμη τ' άναψαν τα θεϊκά τους λόγια.
Είπε, και κόβει των αρνιών με τ' άσπλαχνο λεπίδι τους λάρυγγες, και κατά γης σπαρταριστά τ' αφίνει ενώ ψοφούσαν· τι ο χαλκός τους πήρε τη ζωή τους. Κι' απ' το κροντήρι βγάζοντας κρασί με τα ποτήρια, 295 στάζουν και στους παντοτινούς θεούς περικαλιούνται.
Λέξη Της Ημέρας