Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 mei 2025
Is dat niet de weg, dien de kleine bloemenmeisjes zelf moeten gaan, een onzekere, wankelende, gladde weg, de weg van hen, die geslagen wonden willen genezen, van hen, die willen oprichten, de weg van hen met vlugge voeten, met heldere oogen, met moedige, liefdevolle harten! 't Was over middernacht, toen de gravin den oever van Ekeby bereikte.
Doch nog voordat hij antwoord geven kon, riep zij uit: "O, neen, neen, Fulco, zeg het niet. Arme, trouwe jongen, uwe wonden zeggen mij reeds genoeg .... hij is vermoord, niet waar? Mijn droom! Mijn droom! O, ik vreesde het wel!" Bertha barstte in een hevig snikken uit en bedekte haar gelaat met de handen. "Vermoord, .... vermoord!" mompelde zij zacht.
"Hij was al dood; hij hangt aan den paal!" "Wat? Misschien wel aan den martelpaal?" "Ja. Zijn scalp is hij kwijt, en zijn lichaam is vol wonden. Hij is al koud, en mijn handen zijn nat van het bloed." "Dan zijn de blanken al dood, en misschien is hier de martelplaats. Laat ons even zoeken!"
Zij legden dat vermagerde lichaam, bedekt met litteekens en nog bloedende wonden, waar het ijzer en het vuur op twintig plaatsen hunne smartelijke sporen hadden achtergelaten, zachtkens op hunne dekens.
En kan ik dan al, even gelyk de Samaritaan, geen balsem op alle wonden gieten, ik zal ten minsten het geneesmiddel kunnen aanwyzen, het welk, op eene gepaste wyze gebezigd wordende, de kwaaien van een groot getal lieden geneezen zoude.
Een ander, Ganpat Rai, werd bevrijd door een bevrienden Bengalees, een heer, die hem naar zijn huis bracht en zijn wonden verbond, om hem daarna onder geleide naar het hospitaal te laten brengen.
De anderen, die uit vele wonden bloedden, verdubbelden met de weinig overgeblevene burchtlieden hun dapperheid; maar onbarmhartig maaide de dood in hun midden.
"Och, ziet gij," antwoordde hij aan Gideon Spilett, die hem dikwijls verweet dat hij den aap bedierf, "hij heeft geen ander genot dan zijn smaak, die arme Jup en ik ben maar al te blij op deze wijs zijn diensten eenigszins te kunnen vergoeden." Tien dagen nadat hij zijn wonden bekomen had, mocht Jup het bed verlaten.
Met behulp van eenige der nieuw aangekomen ruiters legde hij den gevallene, na zoo goed het gaan wilde zijne wonden verbonden te hebben, op een in der haast zamengestelde draagbaar en stelde toen voor, hem naar een in de nabijheid gelegen Boeddhistenklooster te voeren, waarheen de weg hem bekend was. Aan het plan werd terstond uitvoering gegeven.
"Men late hem aan zijn lot over," zei hij; "mogen diegenen zijne wonden genezen, voor wie hij ze ontvangen heeft. Hij is beter geschikt, om de dwaasheden der Normandische ridderschap na te volgen, dan om den roem en de eer zijner Saksische voorouders met het zwaard en den knots, de goede oude wapens van zijn vaderland, te handhaven."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek