United States or Brazil ? Vote for the TOP Country of the Week !
Op eens houdt de djighite stil, en wenkt ons, zijn voorbeeld te volgen. Hij roept ons toe, dat we ons vlak bij een vreeselijken afgrond bevinden en dat het onverantwoordelijk onvoorzichtig zou zijn, onzen weg te vervolgen. Wij zien elkaar verschrikt en verwonderd aan. Wat zullen we doen? Waarom heeft hij ons niet eerder gewaarschuwd? Moeten wij dan op deze plek ons kamp opslaan?
»Laat ik er op antwoorden," zegt hij, doch Dirk Kloppers, die reeds was opgestaan, wenkt hem, om te zwijgen. Aller oogen zijn nu beurtelings op Dirk Kloppers en den Engelschman gevestigd.
Voor goud verzaakt de vriend zijn vriend, Verstoot de man zijn bruid: 't Ziet hunkrend, wat den Mammon dient, Naar Kalifornië uit. Zij laten, dobbrende op een plank, Hun huisgezin in druk: De rijkdom wenkt, het goud is blank, De spiegel van 't Geluk! Goud is de sleutel tot het Hart, De ware God der Eeuw; Het maakt de lijdende Onschuld zwart, De Misdaad wit als sneeuw.
Een weg, die op den grooten weg uitkomt, wenkt ons met een door groen omslingerde poort, waarboven het woord "Willkommen" prijkt.
Het bestier eener gouvernante zweemt naar eene alleenheersching; dienst der vreeze geldt bij hare kweekelingen: te hooren is te gehoorzamen. Zie, zij komt, en het kind zit regt; zie, zij wenkt, en het kind buigt; zie, zij lacht, en het kind waagt het te glimlagchen.
Zij houdt nu en dan even op, om haar vingers rust te geven, en ziet met open blik zonder schroomvalligheid of brutaliteit naar den franschen meneer, wiens baard veel indruk op haar maakt. De oudste, een mooie blondine, komt binnen en wenkt mij, haar te volgen. Zij brengt mij naar een zaal en wijst naar de tafel, waar vijf porseleinen dekschalen op staan met melk en thee en boter.
In dien zielsavond neigt hij tot de wereld der geesten met hun duistere wetenschap en verlangt hij naar den dood, die een hooger licht dan het aardsche daglicht over hem zal uitgieten. De dood wenkt hem verlokkend toe uit kristallen schaal. De magische heksenkeuken, het spiegelbeeld van Helena zijn verschrikkende en verteederende avondfantasieën.
»Ik zie haar nog niet gaan," voegde Dion er met een zucht bij. »Zij is aan deze stad als met ketenen gebonden." »Ik weet het," bevestigde Archibius, maar de andere wees op den wagen en zeide snel en met nadruk: »Gorgias wenkt. Nog eens, vóór wij scheiden: doe alles om Barine van hier te verwijderen. Zij wordt ernstig bedreigd.
Het inzinken is ons vaak lief. Verre beneden onzen staat te leven schijnt soms ons klein geloof te bekoren. En dan zijn we weer pessimisten. En dan wenkt ons de hope niet meer. En bestoven door onze eigen weerstrevigheden, mompelen en morren we dan tegen ons lot, en soms zelfs tegen onzen God.
In de gang bij de half geopende deur staat Augusta met de handen gevouwen te luisteren; 't is koud in de gang, maar zij merkt het nauwelijks en ongeduldig wenkt zij achterwaarts met de hand tot zwijgen, als Barbara, het hoofd uit de keuken stekend, haar toeroept: "Ga toch naar binnen, je krijgt het anders beet..."
Woord Van De Dag