Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
"Hoe!" zeide Reinout: "leeft onze oude vader Volkert nog, en geeft hij nog altijd geneesmiddelen?" "Neen," zeide de Heer van Aylva: "de vrome Abt en de waardige broeder Syard zijn niet meer, maar daarachter u staat een oude kennis, die u een voortreffelijk middel tegen alle kwalen komt toedienen."
Toon u heden een wakkere zoon van Friesland! Ik blijf in de stad! Wellicht kan ik hier van nut zijn." Met deze woorden verlieten zij elkander. Aylva begaf zich weder naar de haven en Reinout reed, de stad door, naar Martena. Ondertusschen was vader Volkert in zijn klooster teruggekeerd.
Onder het opzeggen dier rijmen begonnen zijn gelaatstrekken te veranderen: de blozende wangen vielen in: het blanke vel des paters werd bruin en vaal van kleur: de ronde buik kromp in: en in de plaats van den gezonden vader Volkert zag Madzy een afschuwelijke gedaante, gelijk aan die, onder welke men den boozen geest afschildert, welke haar tandenknersende van den rand der vensterbank begluurde.
"Zijt gij aan uw bruidskrans bezig?" vroeg vader Volkert na eenige oogenblikken stilte aan Madzy, die zich onledig hield met de madeliefjes, die aan hare voeten groeiden, op eene, aan mijn lezeressen gewis niet onbekende wijze aan elkaar te hechten. "Dat heeft nog zulk een haast niet," antwoordde zij blozende.
"Gij loopt verkeerd, vrienden!" zeide vader Volkert, terwijl hij een der beklimmers een slag op de hersenen gaf, dat hij van het dak rolde. "Terug! zeg ik! Hier, Broeders! werpt mij alle man van het dak! Snijdt die touwladders los! en gij, broeder Guardiaan! zeg, dat men nog meer broeders zende om ons te helpen."
VOLKERT. Messieurs... ORATYN. Al zacht, val zo niet aan. Als jy zo schreuwt, wie zal my hooren, of verstaan? Messieurs... DANDYN. Zet op je hoed. ORATYN. Messieurs... DANDYN. Hoe zal ’t hier lukken, Ik zeg, zet op je hoed, die vent heeft zotte nukken. ORATYN. Myn Heer, ik weet wel waar dat d’eer my toe verplicht. DANDYN. Wel, zet hem dan op ’t hooft. ORATYN. zyn hoed op zettende.
Sierlijk staken de fraaie houding en edele gelaatstrekken des gemijterden jongelings af tegen de grove gestalte en het plompe uitzicht van den Abt van Lidlum, tegen de logge gedaante van Vader Volkert, tegen de onbeduidende, boersche figuren der kloostervoogden van Luidinga-kerke, Mariëngaarde, of andere gestichten, die hem omringden, en tegen het ineengedrongen, onbeschofte voorkomen des Bloemkampers, die tegenover hem met het lijk aankwam.
"Gij wachttet den ouden Heer zoo spoedig niet te huis, mijn kind!" zeide vader Volkert, naar Madzy toetredende en haar onder de kin streelende: "wij hebben ook niet lang getafeld.
"Maar hoe komen zij daar?" vroeg vader Volkert: "de toegang tot den toren was immers afgebroken? En wie kunnen het zijn?" Niemand wist deze vraag te beantwoorden; want de afstand belette aan een iegelijk, Deodaat te herkennen, van wien bovendien alleen het bovenste gedeelte van het gelaat zichtbaar was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek