Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juli 2025
Het gelach botste bij elk einde tegen de zoldering en, spijts het vermanend Godsoogkadertje: "hier vloeckt men niet," rolden smakelijke vloeken uit hun mond, uitingen van oprecht en vol plezier en geprikkeld genot.
In Bandland viel dezen morgen de edelste held, die ooit op aarde geleefd heeft." Siegrune antwoordde: "Als vloeken vallen op u neer alle eeden, waarmede gij aan Helgi trouw hebt gezworen: bij den vlammenden lichtboog van den regen en bij de harde rotsen van de zee. Stil zal het schip staan, waarop gij zult varen, hoe hevig de wind ook waaien moge.
De een trapt den ander om zelf te stijgen. Zij hebben 't hoogste woord, wanneer alles voor den wind gaat. Maar wanneer de rampen komen, zitten zij is een hoekje te sidderen en te vloeken. Ze hebben een vrees voor het werkelijke leven, met al zijn verantwoordelijkheid, met al zijn eischen. Zij hebben alléén de zonde lief, en beven voor alle ellende.
Niets wond hem op of bracht hem in verwarring en zijn geduld en lijdzaamheid waren als van geen ander. Hij vloekte nooit, zelfs niet met de luttele flauwe krachtwoorden, die heel jonge jongens plegen te gebruiken. "Ik zou best kunnen vloeken als ik wou," had hij verklaard op een vraag van zijn metgezel. "Maar ik denk niet dat ik 't ooit noodig zal hebben.
Daar deze bovendien een polyglotte in haar gevoelens was en uit alle oorden der wereld bezoeken ontving, sprak de papegaai alle talen en ging zich soms in alle idiomen te buiten aan vloeken en verwenschingen, welke den schippersknechts, aan wie Vert-Vert zijn al te geavanceerde opvoeding te danken had, het schaamrood naar de wangen gejaagd zoude hebben.
Hij was in gevaar, en hoe kon zij hem beschermen? Wel, daar in dien brief was het antwoord! "Als ge veel van hem houdt, breek dan alle betrekking met hem voor altijd af. Anders zal hij u vloeken en u haten." Neen, neen! dat zou Geoffrey nooit doen. Maar Lady Honoria had gelijk; in zijn belang, om zijnentwil, moest zij alle betrekking met hem afbreken voor altijd. Maar hoe hoe?
"'k Ga mijn bootje op 't droog zetten en dan ben 'k schuif!..." grommelde Geerten, norsch, "met mist, vaar ik niet ..." 't Gesprek werd nu heftiger ... Tegen die vervloekte moteurkens konden ze niet concurreeren, onmogelijk! Er welden booze vloeken in hun opstandig-vertoornde borsten.
Hier bleven zij plotseling staan: het scheen dat een zeldzaam en plechtig toneel hun harten had vermurwd, want de vloeken vergingen op hun mond en zij bezagen elkander met twijfel.
Het was een warboel van menschen-gedaanten, van armen en beenen, van geschreeuw en verwenschingen en vloeken, en dat ging niet zonder dat menigeen gekwetst werd. Er waren er zelfs, die naar hun wapens grepen, om zich te verweren tegen hen, die zich aan hen vastklemden of die op hen lagen.
Met geweldige vloeken dreigde hij ieder, die het waagde Marianne binnen te laten komen, armen en beenen stuk te slaan. Zij wisten dat hij woord zou houden. Zóó boos had nog niemand hem ooit gezien. Grooter leed was hem nooit overkomen. Was zijn dochter hem onder de oogen gekomen, hij had haar misschien gedood.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek