Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 oktober 2025
«Naar Parisch marmer behoeft ge niet lang te zoeken. Ge weet toch dat de onzen een prachtig stuk hebben buit gemaakt, door de Perzen medegevoerd om als tropee op het slagveld van Marathon te worden opgericht.» «Een Nemesis moge men er uit houwen; een Nemesis, de godin der hemelsche gerechtigheid, die verwaten overmoed vernedert en straft!
Mijn ongeluk was dat ik wist wát ik wilde, zonder het te kunnen volbrengen; mijne mismoedigheid en wantrouwen in mij zelven namen toe met iedere mislukte poging. Ik werd schuw en beschroomd, waar anderen in mijne plaats verwaten en stoutmoedig voortgegaan zouden zijn.
Haar zuivre ziel, vol van genade leeft, Nu zij het lieflijkst lichaam heeft verlaten, Verklaard in 't harer schoonheid waardig oord. Wie niet om haren dood moet weenen heeft Een hart van steen, zoo slecht en zoo verwaten Dat het naar ootmoed nimmer heeft gehoord. Geen laag gemoed, door hoogste kunst gespoord, Kan zich maar iets verbeelden van haar wezen; Zoodat geen rouw noch weedom het benart. Maar om zijn diepe smart Zuchtend en klagend moet te sterven vreezen, En van
Een keer had i haar met den kolonel op het terras van een kroeg gezien. De kolonel deed zeer zelfgenoegzaam en keek woest en verwaten. Achter zijn rug om had ze Japi een oogje gegeven. Ze had een borstkwaal en haar maanden waren geteld. En altijd even opgewekt; maar loopen kon ze nog maar heel slecht. En wat Japi nu van plan was? of hij nog uitvrat?
Zoo en schrikkelijker nog zult gij allen sterven, verwaten Blauwvoeten, die uwen wettigen vorst hebt vermoord of den moordenaars hulp hebt gebracht. Geene genade voor u: allen wacht zoo de schandelijkste marteldood!"
O, misschien ligt hij nu in doodsgevaar op een dier naargeestige kronkelpaden van het erf, waar een verwaten gierigaard, nog aan den rand van het graf, den goeden zieke durfde vervloeken, terwijl deze ten koste van eigen gezondheid hem redden en behouden wil.
’k Verlangde, en wist niet wat; ik heb gebeden; ’k Zag al wat slecht was; vond Natuur verwaten, En ijdel ’t leven; wie een lach bezaten, Der domheid kroost, die ketterleer beleden. Toen zag ik ú, en kon geen meening uiten: ’k Had vreugde, vrede, liefde weergevonden, ’k Zag, waar gij traadt, een bloem, een roze ontspruiten.
Hij klom alleen met den kastelein op de trede en bood zich voor den vorst aan, wel met eene diepe buiging en ontdekten hoofde, doch fier en beraden als ontstelde hem niet de minste vrees. "Verwaten woestaard!" viel de vertoornde vorst uit. "Hoe durft gij dezen plechtigen dag door zulke gruwelijke misdaad bezoedelen?
7 Voorts keerde hij zich tot dat opgeblazen gelaat, en zeide: "Zwijg, gemaledijde wolf: vreet u zelven van binnen op met uwe dolheid. 10 Niet zonder reden is deze tocht naar de diepte: gewild wordt hij in den hoogen, dáár waar Michaël wraak nam over de verwaten schennis," 13 Gelijk de door den wind gezwollen zeilen slap neer vallen, wanneer de mast breekt: zoo viel het wreede beest ter aarde.
"Dan zal het dus nog zoover komen, dat wij, Hollandsche edelen, het hoofd moeten buigen voor dien Zeeuwschen moordenaar, die op den koop toe den onmondigen zoon van zijn slachtoffer, wellicht als een gevangene, op zijn kasteel bewaart, alleen om zelf den scepter te kunnen zwaaien? Dat nooit! Hem, dien verwaten moordenaar, ben ik geene gehoorzaamheid verschuldigd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek