United States or Slovenia ? Vote for the TOP Country of the Week !
De drost was onwillekeurig achteruitgedeinsd bij het vernemen dezer beschuldiging, en toen Tristan zweeg en hem verwachtend aanzag, poogde hij tevergeefs eenig zelfvertrouwen uit zijne stem te doen klinken, toen hij antwoordde: "Wat behoeft men door wapenen te bewijzen, wat door de feiten reeds zonneklaar is aangetoond?
Men zag er, in wanhopige verwarring, dakribben, gedeelten van vlieringkamertjes met hun behangselpapier, vensterramen met al hun glasruiten tusschen het puin, het kanon verwachtend, afgebroken schoorsteenen, kasten, tafels, banken, een afgrijselijke opeenstapeling, en die duizenden nietswaardige zaken, welke zelfs de bedelaar wegwerpt, en die tevens woede en het niet bevatten.
Maar nu riep De Veer, of hij eindelijk ook 's wat mocht zeggen, en ze keerden zich allen verwachtend naar het stralende, opgewonden jongensgezicht, waarin de donkere oogen als zonnetjes flonkerden. "Ik spreek naar aanleiding van den toost van Leeden, en ik heb er niet vooruit over nagedacht en niet klaargemaakt, wat ik wou zeggen " "O, jerum!" zuchtte Hans, "als dat dan maar goed afloopt."
Maar de stoot, dien ik toebracht, was daarvoor niet zwaar genoeg. En ik raakte hem niet eens op de goede plaats. Hij deed iedereen gelooven dat 't zoo was. Hij simuleerde dien eindstoot." Hij zweeg en keek haar verwachtend aan.
Elken morgen, nederblikkend, Was het eerst wat hij aanschouwde Altijd weêr heur blauwende oogen, Hem verwachtend, hem begroetend, Blauwe meiren tusschen 't biesbosch. En hij minde 't eenzaam meisjen, Dat daar steeds zijn komst verwachtte; Want zij waren beiden eenzaam, Zij beneden, hij daarboven.
Ze voelde dat Louis naast haar zich omdraaide met zijn ijdelen glimlach, verwachtend den nieuwen lof. Zij zag het niet. Het was stil. En toen de stem van Paul.... Hij sprak, rechtop-staande, zijn glas in de hand: "Ook ik hoop het van harte, dat mijn broer ... zijn vrouw ... het geluk zal geven dat haar toekomt!... Dit klonk als een uitdaging; de glimlach trok weg van Louis' gelaat.
En daarheen turend voelde Paul zijn al zoo groot verlangen toch nog groeien, toch nog vreemd-benauwender en feller worden en was het tegelijk alsof hem iets gebeuren zou.... In onrust stond hij op, bleef bevend staan, verwachtend..., wist met wat..., een plotseling geluid, een stem die hem zou roepen, een verschijning.... Hij hijgde kort, was tot wee-wordens toe beklemd....
Woord Van De Dag