Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 oktober 2025
Tolstoi was, ondanks zijne aanzienlijke geboorte, niet gelukkig in zijn militaire loopbaan. Hij begon naar het einde te verlangen en wachtte slechts op zijne bevordering tot officier om zijn ontslag te nemen. Die bevordering kwam maar niet.
De hooge hemelruimte boven hem gaf hem een innig behagen, een bescheiden verlangen sproot in zijn hart, waar de vreugde nu waarde der schoonheid van 't bergland, dat grooter was in de groote avondstilte.
Frisscher geen dauwdrup, Slanker geen ree, Blanker geen parel. Diepst uit de zee. Goud zijn uw tressen, Glans is uw oog, Stralend als Venus Mild van omhoog. Rozen uw lippen, Leliën uw hals, Golven uw boezem, Zwoegend en malsch. Jaagt mij uw aanblik Vuur door het bloed, Steekt mij uw lonken Laai in een gloed Ziedend verlangen! Zalige pijn! Jonkvrouw, erbarm u! Mary, wees mijn!
En hoe erg ze soms verlangen kon om terug te zijn in haar vriendelijk dorp en lange wandelingen te maken over de ruime heide en langs den breeden straatweg en hoe haar grootmoeder óók had gezegd dat zij nooit alleen zou zijn, want dat er Een was, die haar altijd nabij zou wezen en....en....hoe ze dat zelf ook geloofde.
"In 't geheel niet!" zegt Van Barneveld snel en met klem: "Het kan de vrouw en de familie van mijn neef niet anders dan aangenaam wezen wanneer de zieken die er zijn en geneeskundige hulp verlangen, hem, zooveel mogelijk, hun vertrouwen schenken. De schoorsteen zal ervan moeten rooken."
Heerlijk scheen het hem, als hij er van droomde, doch overdag kon hij zich niet meer te binnen brengen, hoe het geweest was. Hij wist alleen, dat zijn verdriet en verlangen van vroeger beter waren, dan het ledige, doode gevoel dat hij nu kende. Hij had eens smartelijk naar Windekind verlangd, hij had eens uur aan uur op Robinetta gewacht. Hoe heerlijk was dat geweest! Robinetta! Verlangde hij nog?
En al inniger verzonken in den blik van het heerlijke oogenpaar, werd zijn smachten heviger, gloeiender zijn verlangen. Toen roerde en bewoog zich alles, alsof het tot een vroolijk leven ontwaakte.
Ik heb mijn Hollandschen vriend nooit meer te Parijs ontmoet, doch mocht ik hem nog eens tegenkomen, ik denk, dat ik dan beter doe, hem maar stil te laten doorloopen. Mme Segond-Wéber. Deze beroemde Sociétaire van het Théater Français heb ik meerdere malen met een tooneel-ensemble rondgeleid. Ook in ons land werd haar komst steeds met verlangen tegemoet gezien.
En daar op dien verdroogden modder, waarop alle schepselen zich langzaam bewogen, geen gevaar te vermijden viel, was er geen noodzakelijkheid of verlangen, om te vluchten of zich te haasten. Zoo kan men zeggen, dat de aarde haren stempel gedrukt heeft op de bewoners van dien tijd en het aanzijn gaf aan de kruipende dieren.
Helmond heeft al sprekend het raam weer dichtgeschoven en gaat nu heen. De majoor hem naziende zegt, met een vuistslag op de tafel en een vloek als tusschenwerpsel: "Wát! denk jij dat ik een wezel en bang voor den dood ben?" Helmond omziende: "De majoor heeft naar mijn opgedane ondervinding nog te veel levenslust om nu al naar den dood te verlangen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek