Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 oktober 2025
Ik ben verdomd.... Ik heb een kind. En ze meende daarbij: Hij zal me vermoorden.... Die gedachte deed haar deugd. Als ze thuis kwam, vertelde haar Justa dat Ursule in den valavond zieker was geworden en aldoor maar vroeg waar hare dochter was. Goedele herkende 't huis niet meer; al de kleuren hier waren haar vreemd en 't was alsof ze voor 't eerst deze zaal zag, en deze stoelen, en deze tafel.
Ze keerde zich naar vader, en boog over hem, en kuste zijn peiselijk voorhoofd. Ze ging naderhand onverschillig neerzitten aan tafel en schoof een kommeken vóor zich en schonk koffie. Vader reikte haar den suikerpot over. Ursule sprak: Het was na twaalven als ge thuis zijt gekomen. Goedele antwoordde met licht humeur dat het wel kon, dat zij 't geloofde, dat zij 't zich niet meer herinnerde.
Ik zou willen alles bezien, eerst, en de toekomst doen opklaren. Ik zie niet goed daarin.... Ursules mond viel in gramschap open: Hein? Ge moogt u niet opjagen, moeder. Ik zal u gehoorzamen. Laat me eens stille overwegen.... Ursule zakte thoope in den konk van de witte lakens. Ze deed hare oogen toe en hare vingeren krulden te zamen, stuipachtig geweld doende onder de sargie.
Na 't diner ze hadden gevieren sprakeloos hun soep en hun vleesch met groenten gegeten sloot Ursule zich in hare kamer op en Goedele lanterfantte bij 't klavier, behagen vindend in eene fantastische reeks van Grieg.
Ursule had het heel druk met de dokters, die zij den eenen na de anderen wegstuurde. Ze waakte lange nachten bij haar kind en bad dat het genezen zou. Ze toonde zich, gedurende dien tijd, heel vroom en heel vreesachtig. De dokters mochten niet meer in huis komen.
Ze lachte met luidelijke leutigheid, en Goedele moest Seppie oppakken en hem op 't bedde zetten, waar hij seffens aan 't luierikken lag onderdefleerende vingeren van zijn meesteresse. Maar subiet kwam een nieuwe koortse Ursule aantasten en ze pruttelde: Nah ... nah ... de schoone sargie, de schoone lakens.... Kunt ge zijn pooten niet proper maken, eer ge hem hier alles schenden laat.
Hij knikte en zijn kinne kwam vooruitsteken en hij wierp een brok suiker in zijn kopje. Ursule wees dat hier geen aandacht op te vestigen was en met uitermatige vriendelijkheid vroeg ze aan Bella of ze niet eens zingen wou. Mevrouw Devleeschhouwer prees al dadelijk de nieuwe zanglessen, die Bella van een Italiaansche dame ontving. Een echte artiste ... en zoo heerlijk dat ze trilleeren kan!
Men had haar een schoone belooning beloofd, als ze dienstveerdig zijn wou naar Ursule's volle goesting. Zóo is mijne goesting! had Ursule gezeid. Ze moest Goedele tot in haar minste bedrijf bespieden.... Ursule vernam echter niets.
Ze waren seffens takkoord. Maar dan begonnen de leelijke dagen. Hij ging alles aan moeder bekennen op een avond. Hij wilde trouwen. Met wie? Ursule sprong naar hem toe, en vatte zijne armen, en knelde die onbarmhertig in hare koortsige handen. Met wie? Hij moest het herhalen, hij moest het tot drijmaal toe herhalen.
Wat een allerliefste stem! zei Ursule. En hoe zij die te leiden weet! zei mijnheer Vrebos. Mijnheer Devleeschhouwer peuterde aan zijn baardje en knikte goedkeurend en luisterde met welbehagen naar mevrouw Wilder, die de kwaliteiten van dezen zang overschatte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek